بهاره رهنما: تصمیم گرفته‌ام تواضع را کنار بگذارم
به گزارش خبرآنلاین، رضا کیانیان از یکشنبه 17 بهمن همراه با هدایت هاشمی و بهاره رهنما هر روز روی صحنه تماشاخانه می‌رود تا نخستین کارگردانی تئاتر را تجربه کند.
دوشان کواچویچ، هنرمند اهل یوگسلاوی دو شخصیت آفریده ذهنش تیا و لوک را در دوران فروپاشی کمونیسم در اروپای شرقی قرار می‌دهد تا نمایشنامه «حرفه‌ای» را بیافرینند. کواچویچ همچنین از شخصیت مارتا به عنوان عاملی برای فاصله‌گذاری بین دیالوگ‌های بلند تیا و لوک استفاده می‌کند. تیا هدایت هاشمی است، لوک رضا کیانیان و مارتا بهاره رهنما.
بهاره رهنما که هم زمان با اجرای نمایش «حرفه‌ای» در نمایش «ریش فیدل، غبغب مرکل» به کارگردانی امیرعلی نبویان هم حضور دارد و مشغول تمرین «سونات پاییزی» به کارگردانی جلال تهرانی هم هست در خصوص پرکاری‌اش و انتقاداتی که به آن وارد می‌شود، می‌گوید: «من به کارهای بسیاری نه می‌گویم و گرنه الان حداقل به صورت همزمان در چهار نمایش حضور داشتم. نکته این جاست که بسیاری از اوقات قول بازی در نمایشی را به کارگردانی می‌دهید اما نوبت اجرا آن قدر جا به جا می‌شود یا گرفتن سالن آن قدر به تعویق می‌افتد و برنامه‌ها عوض می‌شود که ناخودآگاه چند اجرایی که شما در آن حضور دارید همزمان با هم روی صحنه می‌روند.»
او در همین خصوص ادامه می‌دهد: «سال 1391 بود که نخستین تجربه کارگردانی تئاتر را با نمایش «این تابستان فراموشت کردم» از سر گذراندم. آن زمان در دو نمایش «خیال‌های جاده جاجرود» به کارگردانی غزاله معتمد و «گروتسکی بر تبارشناسی دروغ و تنهایی» به کارگردانی سجاد افشاریان بازی می‌کردم. (با خنده) به خاطر دارم هوشنگ گلمکانی در این مورد مطلبی نوشته بود با تیترِ برای ثبت در کتاب گینس.»
بهاره رهنما می‌افزاید: «این را برای دوستانی می‌گویم که این شکل از حضورم برایشان سوال‌برانگیز است. ما حق قضاوت یکدیگر را نداریم چون شرایط زندگی و سطح انرژی‌مان با یکدیگر متفاوت است. این دوستان زمانی می‌توانند پرکاری مرا زیر سوال ببرند که اثری از من ببینند و گمان کنند به اندازه‌ای که باید انرژی نگذاشته‌ام وگرنه من زندگی‌ام با تئاتر گره خورده است و ترجیح‌ام این است که از صبح تا شب یا مشغول تمرین باشم یا روی صحنه.»
او در پایان تاکید می‌کند: «من پنج سال است که توانسته‌ام عنوان پرکارترین بازیگر زن تئاتر ایران را از آنِ خود کنم و در طول هر کدام از این سال‌ها در بیشتر از چهار یا پنج نمایش حضور داشته‌ام. متاسفانه در کشور ما فقط و فقط بر نکات منفی انگشت می‌گذارند. حدودا چند ماه است که تصمیم گرفته‌ام تواضع را کنار بگذارم چون ظاهرا آدم‌ها نمی‌بینند تو برای آن‌چه داری و آن‌چه هستی چه میزان زحمت کشیده‌ای و خودت باید بر آن انگشت بگذاری. نمی‌دانم چرا کسی توجه نمی‌کند وقتی یک بازیگر سینما، در طول سال در چند نمایش بازی می‌کند حتما از چندین پیشنهاد سینمایی، تلویزیونی و تله‌فیلم چشم پوشیده است. این انتخاب من است که از مزایای دنیای تصویر چشم بپوشم و زمان و انرژی‌ام را صرف بازی در تئاتر کنم.»