برگزیده ها >کوروش علیانی در وبلاگش نوشت: فرزاد حسنی تا جایی که من می فهمم تنها چیز قابل اتکایی که دارد شهرت است که آن را نیز به یاری رسانه ی ملی به دست آورده. دقیق تر اگر بگوییم مردم مالیات داده اند تا بخت یار او شود و او مشهور شود. همین ها که فرزاد حسنی و دیگر مجریان تلویزیون به کم و بیش تحقیر و تمسخرشان می کنند، ولی نعمت همین مجریان هستند.

مصاحبه دکتر حمید وحید با فرزاد حسنی

برگزیده ها: می شود فرزاد حسنی اش را بیشتر کنید؟

احتمالا اغلب شما آن ویدیو را دیده اید. برنامه ای تلویزیونی است به نام اکسیر و شرکت کننده ای میان سال باید حدس بزند تصویری که نشانش می دهند کی است. چهار گزینه پیش رو است: آلبرت اینشتین، توماس ادیسون ، دیه گو مارادونا و مری بارت.

به گزارش برگزیده ها باید اینشتین، ادیسون ، و مارادونا را دیده باشی و بدانی مریِ بارت نام بیماری ای است، تا بفهمی سوال سوال نیست، فریب است. شرکت کننده چهره ی بانویی سالخورده را می بیند که احتمالا عکس خاصی از مادر ترزا است، و سه نام مردانه را. طبیعی ترین انتخاب برای او «مری بارت» است. او ممکن است خطا کند و اطلاعات عمومی اندکی داشته باشد، اما دست کم بر خلاف طراحان سوال، فریب کار نیست.

بگذریم که شناختن چهره ی ادیسون یا دانستن نام بیماری ها در قدیمی ترین تعریف های اطلاعات عمومی، جزو اطلاعات عمومی محسوب می شد و امروز ه به هیچ روی این شیرین کاری ها را اطلاعات عمومی حساب نمی کنند.

مجری برنامه، فرزاد حسنی، پس از این که شرکت کننده گمانش - یعنی مری بارت - را در پاسخ به سوال می گوید، چندین بار با گفتن جمله هایی مانند «فک کردی ما پخمه ایم؟» و «چی فک کردی راجع به ما؟» حاضران را به خنده می اندازد و نهایتا به فریب چنین ادامه می دهد که با صحبت از جایزه ی ۵۰ میلیون تومانی ای که در کار نیست، از او می خواهد «هنر» خانم مری بارت را نیز معلوم کند. شرکت کننده - شاید به سیاق شانسی که از گزینه ی چهارم آورده - او را مطابق گزینه ی چهارم «رمان نویس» می خواند.

مصاحبه فرزاد حسنی و دکتر حمید وحید

جعبه ای می آورند که بنا است ۵۰ میلیون پول درونش باشد. درش را باز می کنند و فریاد زرشک، زرشک فرزاد حسنی هوا می رود. دوباره تحقیر و تخفیف شرکت کننده آغاز می شود.

این چی است؟ این مسابقه ی اطلاعات عمومی است؟ شرکت کننده باید عکس فلانی را از بهمانی بشناسد که چه گرهی ازش باز کند؟ اطلاعات عمومی کارآمدی عمومی دارد و شناختن عکس مارادونا از اینشتین کارآمدی ای ندارد؛ چه هر لحظه که نیاز به عکس ی باشد می توان با جست وجو در اینترنت به عکس درست رسید.

فرزاد حسنی بارها شرکت کننده را مسخره می کند که «اطلاعات عمومی ندارد». بسیار خب. فرض کنیم ندارد. این جواز تمسخر و تحقیر است؟ من بسیار دوست دارم که این مسابقه همچنان با حضور فرزاد حسنی ادامه پیدا کند و تنها یک تغییر کوچک کند، او شرکت کننده ی مسابقه باشد. من تضمین می کنم عکس چهارصد نفر آدم مشهور در جهان را به او نشان بدهم و او نتواند حتی صد نفر را درست تشخیص بدهد. آن وقت لابد مجری برنامه - هر دسته گلی که باشد - حق دارد چهارصد برابر این کاری که او کرد را با او کند.

من به خوبی مصاحبه ی فرزاد حسنی و دکتر حمید وحید را به خاطر دارم. از دکتر وحید پرسید آخرین کتابی که خواندید چه بود؟ دکتر وحید نام کتابی از کواین را برد. کواین فیلسوفی بسیار دشوارفهم و دقیق است. فرزاد حسنی مدعی شد کتاب را خوانده. دکتر وحید مودبانه گفت گمان نکنم. فرزاد حسنی گفت چرا و در ادامه اش جمله ی بی معنایی شبیه این گفت که «همون که جلدش سبزه». امیدوار ام او هنوز جواب دندان شکنی را که در ادامه شنید به یاد داشته باشد.

فرزاد حسنی تا جایی که من می فهمم تنها چیز قابل اتکایی که دارد شهرت است که آن را نیز به یاری رسانه ی ملی به دست آورده. دقیق تر اگر بگوییم مردم مالیات داده اند تا بخت یار او شود و او مشهور شود. همین ها که فرزاد حسنی و دیگر مجریان تلویزیون به کم و بیش تحقیر و تمسخرشان می کنند ولی نعمت همین مجریان هستند، والسلام.

,