انصراف «عارفانه»؛ وفای به عهد سیاسی
به گزارش ایسنا، محمدعلی وکیلی در یادداشتی با عنوان «حرکت عارفانه‌ی جهانگیری» نوشت:
«امروز، دکتر اسحاق جهانگیری با حمایت از دکتر حسن روحانی، از رقابت در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم کناره‌گیری کرد. او علی‌رغم این‌که در موعد تبلیغات بسیار خوب و خیره کننده درخشید و اقبال زیادی را برانگیخت اما دچار خودبینی نشد و تمام توان خود را در راستای پیروزی دکتر روحانی به کار گرفت.
جهانگیری در این انتخابات نقش "نامزد دوم" را برای شورای عالی اصلاح طلبان داشت و از پیش با اعلان این نقش وارد انتخابات شده بود. انصراف ایشان، هم وفای به عهدِ سیاسی بود و هم به حکمِ عقلِ سیاسی.
لذا در این عملِ او، هم صداقت و سخاوت جلوه فروخت و هم سیاست! مانند برخی نبود که تا همین چندی پیش، با ادعای "صداقت با مردم"، مدعیِ ماندن تا آخر باشد ولی با وجود صرفِ هزینه‌های هنگفتِ مادی و معنوی ناگهان انصراف دهد. انصراف البته، امری مرسوم در انتخابات است اما طنز ماجرا آن‌جاست که جهانگیری خود از پیش گفته بود برای نامزدی دوم آمده است تا اگر مشکلی سدِ راهِ نامزدِ اول شود دست اصلاح طلبان خالی نباشد؛ لذا از همان ابتدا نقش خود را گفت و همان را نیز اجرا کرد اما حریف که طعنه بی‌صداقتی می‌زد، علی‌رغمِ ادعای خود رفتار کرد و هر چند به صراحت گفته بود کنار نمی‌کشد اما طور دیگری عمل کرد.
به هر روی، در این انتخابات دکتر جهانگیری نشان داد که توان ریاست جمهوری در او وجود دارد. ایشان حقیقتا یکی از ذخایر اصلاح‌طلبان و نظام برای پست های کلیدی مانند ریاست جمهوری است. توانمندی ایشان در مناظرات، ظرفیت‌های اصلاح‌طلبان را به رخِ رقیبان کشید. اصولگرایان در این انتخابات با سقف توان خود ورود کردند اما حریف جهانگیری نشدند.
نکته دیگر این‌که، این دومین دوره است که اصلاح‌طلبان، صلاح مُلک و ملت را بر منافع خود ترجیح می دهند. عقلانیت، مسوولیت پذیری و مصالح ملی، سقف بلندی در این جریان دارد؛ از همین رو، همیشه با گذشت و فداکاری کشور را نجات داده‌اند.
امروز نیز با انصراف عارفانه‌ی جهانگیری، امیدی دیگر به ملت تزریق شد و حس همبستگی در جهت مصالح ملی تقویت گردید.»