انسان‌های بزرگ، واجد هنر کشف بزرگی دیگران هستند - انسان های بزرگ چه کسانی هستند
انسان‌های بزرگ، واجد هنر کشف بزرگی دیگران هستند
انسان‌های حقیر، دیگران را حقیر می‌بینند و انسان‌های بزرگ، واجد هنر کشف و دیدن بزرگی دیگران هستند. انسان موجودی اجتماعی است و همواره در سطوح مختلف با افراد و انسان‌های دیگر سر و کار دارد. در نسبت میان انسان‌ها با هم و انسان و اجتماع، موضوع حق و تکلیف جاری است. نحوه نگاه انسان به دیگر انسان‌ها، به نوع نگاه او به خودش برمی‌گردد.
انسانی که حقی برای دیگران قائل نیست و آنها را حقیر می‌شمارد و نکته مثبتی در کسی نمی‌بیند و نمی‌یابد، در واقع جان او حقیر است و خود می‌پندارد که بزرگ است و دیگران کوچک.
اما انسان‌هایی هستند که جان آنها جاذب و کاشف خوبی‌هاست. انگار که در مواجهه با آدمیان، با بصیرت ذاتی، به کنه آنها می‌نگرند و از چاه وجود دیگران آب نیکی می‌کشند و بدین ترتیب همواره سرچشمه‌های خوبی را در جان دیگران به جوشش و تپش وامی‌دارند. تا کسی خود، از کمال و عظمت بهره نبرده باشد نمی‌تواند کمال و عظمت دیگران را ببیند و به آن اعتراف کند و خواستار بروز و ظهور و توسعه آن باشد...
این ویژگی اخلاقی از ویژگی‌هایی است که در نسبت آدمیان با یکدیگر قابل تشخیص است. چنین انسان‌هایی، در این حالت، به مثابه آیینه‌ای هستند که خوبی خود را در تلقی خوبی دیگران بازتاب می‌دهند. حتی در برخورد با نقاط ضعف دیگران نیز واقع‌بینانه برخورد می‌کنند و آیینه‌وار، همان را خالصانه و بی‌پیرایه منعکس می‌کنند.
به عنوان نشانه‌ای برای فهم این مقوله، می‌توان دید که انسان‌های حقیر با انسان‌های بزرگ حشر و نشر ندارند. همواره خود را مناری بلند در بیابانی می‌دانند که تا دور دست‌ها نباید حضور دیگران مانع دیدن آنها ـ به زعم خود ـ شوند. بزرگان اما، با بزرگان سر و کار دارند، بزرگی دیگران را بزرگی خود می‌دانند و تیر حسد را از خود می‌رانند و مشام آنها بوی عظمت را در همه جا حس می‌کند. بدین جهت در انتخاب دوست خود و تیم خود، در جستجوی خوبان و بزرگان و کریمان می‌روند و بزرگی خود را در حقارت دیگران یا حقیر شمردن دیگران نمی‌جویند.
منبع:ویستا
ویرایش تلخیص:برگزیده ها
,