حشیش چیست؟ | ترکیبات، نحوه مصرف، ضررها و اعتیاد - هشیش نهوه استفاده

هشیش نهوه استفاده

 

این مطلب که با عنوان حشیش چیست؟ | ترکیبات، نحوه مصرف، ضررها و اعتیاد، در بخش ویژه مواد مخدر سایت دکتر سلام منتشر شده است شما را بطور کامل با این ماده مخدر آشنا می کنیم. ابتدا توضیحی درمورد حشیش و شیوه مصرف آن می دهیم. درمورد ترکیبات و نحوه ی ساخت آن می گوییم. همه ی مواد مخدر و موادی که انسان را از حالت طبیعی خارج می کند برای بدن مضر است. برای بالا بردن سطح اطلاعاتتان درمورد حشیش (بنگ) این مطلب را بخوانید. این گروه از مواد به نام های مختلفی مانند “ماری جوانا”، “علف”، “گراس”، “بنگ” و غیره وجود دارند. ماری جوانا شایع ترین ماده مورد سوء مصرف در جوامع غربی است . سوء مصرف تمام ترکیبات مشابه این گروه در سطح بسیار وسیعی در میان جوانان دیده می شود. در پژوهش های معتبر نشان داده شده است که مصرف این مواد و به خصوص تکرار مصرف آنها احتمال مصرف مواد قوی تر مانند کوکایین یا هرویین را در سنین بالاتر افزایش می دهد. به عنوان مثال در یک پژوهش انجام شده، تنها کمتر از 1% افرادی که به هیچ وجه سابقه مصرف ماری جوانا را نداشتند، به هرویین و کوکایین وابسته شده بودند؛ ولی از کسانی که هزار بار یا بیشتر ماری جوانا مصرف کرده بودند؛ بعدها 73% به سراغ کوکایین و 33% به سراغ هرویین رفتند.  

اگرچه این گروه از مواد در روزهای نخست مصرف موجب وابستگی جسمانی نمی شوند؛ ولی با مصرف مزمن، تحمل ایجاد می کنند (این موضوع باعث می شود که فرد معتاد، در طول روز، ساعت ها وقت خود را برای کشیدن این نوع مواد صرف کند و بنابراین در کارهای روزانه اش وقفه و شکست ایجاد شود.)
آثار حشیش به نوع ماده مصرفی، روش مصرف، مقدار مصرف و موقعیت مصرف و اطرافیان فرد و انتظارات او بستگی دارد. در صورت تدخین آثار آن به سرعت ظاهر شده و 3 تا 4 ساعت باقی می ماند و در حالت مصرف خوراکی، آثارش دیرتر ظاهر شده و ممکن است تا 24 ساعت هم ادامه پیدا کند.

 

 

کانابیس
کانابیس از گیاهی به همین نام به دست می آید. قدرت اثر انواع مختلف گیاهی آن به غلظت ماده ای به نام دلتا-9 تتراهیدروکانابینول (THC) بستگی دارد. THC ماده اصلی روانگردان در کانابیس است. در هر حال بیش از 60 ترکیب مولکولی دیگر در کانابیس وجود دارد که احتمالاً بی تأثیر هستند و یا تأثیر کمی بر افراد دارند.

متابولیسم و جذب
THC به سرعت از ریه ها به جریان خون جذب می شود و حدود ده دقیقه بعد از کشیدن، غلظت خون ی آن به حداکثر می رسد. کاهش میزان THC در خون نیز نسبتاً سریع است و بعد از یک ساعت شاید فقط 5% تا 10% سطح خون ی اولیه باقی بماند. در صورتی که THC به صورت خوراکی مصرف شود؛ جذب آن آسانتر خواهد بود و شروع اثر آن بعد از یک ساعت یا بیشتر خواهد بود.
متابولیسم THC در ریه (در صورت تدخین) یا در روده (در صورت خوردن) شروع شده و سپس اکثر این ماده جذب خون شده و به کبد حمل می شود. در کبد این ماده تبدیل به 9-کربوکسی- THC و 11-هیدروکسی دلتا-9- THC می گردد. اگرچه 9-کربوکسی- THC اثر روانی ندارد؛ اما 11 هیدروکسی دلتا-9- THC شاید قوی تر از THC باشد و شاید بسیاری از اثرات کانابیس مربوط به این ماده باشد (مخصوصاً وقتی که خوراکی مصرف شود).
THC در چربی قابل حل بوده و در بافت چربی ذخیره می شود و آزاد سازی تدریجی آن از بافت چربی باعث طولانی شدن اثر آن می گردد. نیمه عمر THC در بدن از سه تا پنج روز است. سطح خون ی THC شاید رابطه مستقیمی با میزان سرخوشی یا سایر علایم آن نداشته باشد؛ بلکه بر طبق پژوهش های انجام شده، حداکثر سرخوشی به طور معمول مدتی بعد از اینکه غلظت THC در خون شروع به کاهش کرد؛ ظاهر می شود. این موضوع نشان دهنده این است که یا برخی از متابولیت های THC باعث ایجاد سرخوشی می شوند و یا وقتی که غلظت خون ی THC کاهش پیدا می کند، سطح THC در مغز افزایش پیدا می کند.

در دهه 90 گیرنده های کانابینوییدی در کورتکس مغز، هیپوکامپ، مخچه و غده پایه مغزی مشخص شد. تحریک هر یک از این گیرنده های کانابینوییدی در کورتکس باعث افکار مغشوش، در هیپوکامپ باعث حافظ ه مختل، و در مخچه موجب مختل شدن هماهنگی حرکتی می شود. سرخوشی به وسیله حشیش نیز با تحریک گیرنده های کانابینوییدی در مسیر دوپامینرژیک مزولمبیک ایجاد می شود.

 

 

 

ترکیب، مقدار و شیوه مصرف
ماری جوانا شایع ترین شکل مورد استفاده کانابیس ها در آمریکاست. ماری جوانا شامل مخلوطی از گل های دست چین شده و برگ ها و ساقه خشک شده گیاه کانابیس است. THC موجود در ماری جوانا از 5% تا 14% متفاوت بوده و این موضوع به قسمت های گیاهی که در تولید ماری جوانا به کار رفته و به ویژگی های ژنتیکی آن گیاه بستگی دارد. THC بیش از همه در گلها و پس از آن در برگهای بالایی و سپس برگهای پایین و نهایتاً ساقه و تخم گیاه کانابیس وجود دارد.
سینسمیلا SINSEMILIA نوع بسیار قوی ماری جوانا است که قسمت اعظم آن گلهای انتخاب شده گیاه ماده کانابیس بوده و غلظت THC در آن بین 7% تا 14% یا بیشتر است.
حشیش ترکیب قوی دیگر کانابیس است که از به هم فشردن و چلاندن گلهای انتخاب شده کانابیس یا شیوه دیگری که در طی آن صمغ زرد رنگ گلهای دست چین شده گیاه کانابیس بیرون بیاید، به دست می آید. رنگ حشیش بعد از خشک شدن؛ قهوه ای تیره می شود. آن را تدخین کرده و یا به صورت خوراکی استفاده می کنند (حتی در پختن نان قندی و در میان آن نیز حشیش را به کار می برند.) غلظت THC در حشیش بین 2% تا 8% و گاهی 10% تا 20% است.
روغن حشیش ماده خالص شده از حشیش است که به وسیله یک حلال، THC و سایر کانابینوییدهای حشیش جدا شده تغلیظ می گردد. رنگ این ماده، سیاه یا قرمز است که به وسیله پایپ یا قاطی شده با تنباکوی سیگار کشیده می شود. غلظت THC در روغن حشیش معمولاً بین 15% تا 50% بوده اما گاهی به بالای 60% هم می رسد.
فقط 2 تا 3 میلی گرم THC داخل وریدی باعث ایجاد اثرات سرخوشی کافی است. یک سیگار ماری جوانا شاید بین 5 تا 150 میلی گرم THC داشته باشد. اما در حین مصرف شاید 30% تا 80% آن جذب نشود و تقریباً 5% تا 24% THC استنشاق شده به جریان خون وارد می شود. برآورد شده است که متوسط مصرف حشیش در ایالات متحده 50 میلی گرم THC در روز و در جامائیکا یا آسیا 200 تا 400 میلی گرم THC است. کشیدن کانابیس شایع ترین شیوه مصرف آن است. ماری جوانا معمولاً با سیگار مخلوط شده و کشیده می شود یا می تواند با پیپ کشیده شود. پیپ های مخصوصی هم برای آن وجود دارد. یک راه دیگر مصرف آن خوردن است که اثرات آن دیرتر ایجاد شده و طولانی تر باقی می ماند. حتی می توان آن را با خمیر نان، شیرینی و کیک مخلوط کرده و بعد از پخت آن را مصرف نمود. در مصرف خوراکی اسهال ، اضطراب و حملات هراس بیشتر می شود و اثرات مستی و آ سیب های رفتاری را زیادتر می کند. کشیدن کانابیس سرخوشی ناشی از مصرف کوکایین از راه بینی را افزایش می دهد. ماری جوانا و آمفتامین ها فعالیت سیستم عصبی اتونوم را افزایش می دهند و محرک ها اثرات تسکین بخش و خواب آلو دگی ناشی از کانابیس ها را از بین می برند. ماری جوانا می تواند با PCP یا سایر توهم زاها برای افزایش اثرات THC مصرف شود.
کانابیس ها طیف وسیعی از اثرات شناختی، احساسی، فیزیولوژیک و رفتاری را که به مقدار مصرف ارتباط دارند؛ ایجاد می کنند. موقعیت و حالت هم زمان مصرف کننده، تجربه قبلی مصرف کننده و انتظارات و نگرش او در ایجاد علائم مؤثر است. برای اغلب مصرف کننده ها کانابیس یک سرخوشی خفیف یا آسودگی ایجاد می کند. معمولاً کانابیس احساس سایر تجربه ها مانند گوش کردن به موسیقی، مزه غذا یا لذت از فعالیت جنسی را افزایش می دهد. درک زمان از بین می رود و معمولاً گذشت زمان طولانی تر احساس می شود. در موقعیت های اجتماعی پرحرفی و خنده بیشتر می شود اما شاید نوسان هایی در خلق ایجاد شود و افزایش توانایی های اجتماعی به خیال پردازی های درون گرایانه تبدیل شود. بی قراری و خواب آلو دگی در هنگام از بین رفتن اثرات آن شایع است. از دیگر آثار مصرف حشیش، قرمزی چشم، افزایش اشتها ، خشکی دهان و گاهی اضطراب و یا افسردگی است.
مصرف مداوم با کانابیس می تواند باعث افزایش اضطراب، هراس و بد بینی شود. معمولاً این علایم به دنبال مصرف مقدار بیش از حد معمول یا مصرف خوراکی ایجاد می شود. افزایش ضربان قلب می تواند باعث افزایش هراس مصرف کننده شود. نوسانات فشار خون و سبکی سر و غش کردن در هنگام ایستادن ممکن است، دیده شود. اگرچه این اثرات ناراحت کننده هستند؛ اما افراد مصرف کننده منظم، به این اثرات تحمل پیدا می کنند.
افرادی که بیماری قلبی دارند معمولاً باید در مصرف کانابیس ها احتیاط کنند،. مصرف مداوم کانابیس ها حافظ ه کوتاه مدت و توجه فرد را مختل می کنند و بنابراین افکار و گفتار منقطع می شود و فرد جریان افکار و حرف های خود را فراموش می کند.

 

روش های جدید برای حشیش کشیدن

 

تحمل، محرومیت و وابستگی
تحمل به بسیاری از اثرات کانابیس ها در مطالعات بر روی انسانها و حیوانات نشان داده شده است. در این مطالعات نشان داده شده که مصرف گاه به گاه کانابیس تحمل قابل توجهی ایجاد نمی کند؛ اما مصرف روزانه مقادیر بالای کانابیس باعث تحمل به بسیاری از اثرات فیزیولوژیک شناختی و اجتماعی THC می شود. در همین مطالعات شواهدی از محرومیت در قطع ناگهانی مقادیر بالای روزانه کانابیس نشان داده شده است و بعد از گذشت ساعت ها از آخرین مقدار THC، بی قراری درونی در افراد مصرف کننده منظم وجود داشته است.
بعد از گذشت 12 ساعت از آخرین مقدار مصرف THC، بی قراری، گرگرفتگی، بی خوابی، تعریق، خستگی، آبریزش بینی ، اسهال (مدفوع شل)، سکسکه و بی اشتها یی به طور شایع به چشم می خورد. در مواردی رفتار غیر دوستانه و حتی رفتار پرخاشگرانه گزارش شده است؛ هر چند مواردی که این اثرات را ایجاد کرده بودند؛ بالاست (مثلاً حدود 210 میلی گرم در روز) اما شواهدی وجود دارد که در صورت مصرف مزمن مقادیری همانند ده میلی گرم روزانه برای ده روز می تواند باعث ایجاد تحمل شود و علایم محرومیت قطع مصرف نیز ایجاد می شود. اما علایم محرومیت حتی با مصرف مقادیر متوسط به بالای روزانه همیشه آشکار نمی شود.
در پژوهشی انجام شده 15% مصرف کننده های متوسط تا شدید کانابیس، سندرم محرومیت قطع مصرف را گزارش کردن د که شامل عصبیت، بی قراری، اختلال در خواب و بی اشتها یی بود. این علایم به مدت مصرف روزانه کانابیس ارتباط داشتند.
تعریق، اسهال ، تهوع، استفراغ، درد عضلانی، لرزش، تحریک پذیری و اضطراب نیز در مواقع نادر و در صورت مصرف بالا و طولانی مدت کانابیس ها و سپس قطع ناگهانی آن می توانند ایجاد شوند. البته برای این ناراحتی ها درمان دارویی به خصوصی وجود ندارد. به عبارت دیگر درمان عمدتاً حمایتی و پرهیزی است. در واقع درمان اصلی وابستگی به کانابیس ها همان درمان های غیر دارویی نگه دارنده بعد از قطع مصرف آنها است.
این موضوع مهم است که به خاطر بسپاریم در هر حال علایم محرومیت قطع مصرف کانابیس خفیف بوده و در عرض 8 ساعت به اوج می رسد و معمولاً 1 تا 3 روز به طول می کشد. بنابراین نیمی از کسانی که برای درمان مراجعه می کنند؛ علایم محرومیتی ندارند. تشخیص وابستگی دارویی امروزه کمتر بر وابستگی فیزیکی بستگی دارد و بیشتر بر مبنای رفتاری است (یعنی بر مبنای رفتارهای ایجاد شده در اثر مصرف مواد در طول زندگی، مشکل بودن ترک یا کنترل مصرف آن و برگشت سریع وابستگی بعد از مدتی حفظ پرهیز از مصرف). فقدان علایم محرومیت قطع مصرف و تحمل، دلیل نبودن وابستگی نیست و وابستگی روانی می تواند بدون این دو نیز وجود داشته باشد.
وابستگی به کانابیس ها یکی از شایع ترین وابستگی ها به مواد در جهان محسوب می شود. خطر وابستگی به کانابیس ها در مردان بیشتر از زنان است. خطر وابستگی با افزایش تعداد موارد مصرف بیشتر می شود.

 

ترکیبات حشیش

کشیدن حشیش همانند کشیدن سیگار می تواند خطراتی را برای انسان ایجاد کند (به خصوص در سیستم تنفس)؛ اما خطر مصرف حشیش از سیگار بیشتر است. افرادی که حشیش مصرف می کنند؛ با تعداد کمتری سیگار حشیش و در سن کمتری (و مدت زمان کمتری) نسبت به افراد سیگار ی دچار عوارض جانبی می شوند. اغلب آزمایش های عصبی روانی حساس، آ سیب های کوچک اما مهمی را در توانایی توجه کردن ، تمرکز و عملکرد اجرایی مصرف کننده های سنگین حشیش گزارش کرده اند.
چندین مطالعه انجام شده نشان دهنده تأثیر حشیش بر عملکرد شناختی فرد است. مصرف کننده با دوزهای بالا، ممکن است احساس مسخ واقعیت پیدا کند. مطالعات بر روی حیوانات نشان دهنده کاهش قدرت دفاعی و ایمنی بدن در اثر مصرف حشیش است اما در انسانها هنوز این موضوع ثابت نشده است.
کشیدن حشیش در حاملگی می تواند باعث کوتاه شدن مدت حاملگی و تولد نوزاد با وزن کم شود. در مطالعه ای بر روی مادران مصرف کننده حشیش در طی حاملگی، افزایش خطر در ابتلا به شکل نادری از سرطان کودکان گزارش شده است؛ اما باید این موضوع در تحقیقات بیشتری نشان داده شود.
مصرف حشیش می تواند مقدمه ای بر استفاده مواد خطرناک تر باشد.
شواهدی وجود دارد که حشیش گاهی به صورت نادر باعث سایکوز در فرد مصرف کننده می شود. گیجی، بی قراری، اضطراب، توهم و هذیان می توانند به دنبال مسمومیت با حشیش ظاهر گردند.
دیگر عوارض مصرف طولانی مدت این مواد عبارت اند از : حملات هراس (Panic)، فراموشی دوره ای، زوال شخصیت (Depersonalization)، اغتشاش شعور (Deliriun) (که غالباً به دنبال مصرف مقدار زیاد به صورت خوراکی ایجاد می شود)، اختلال در مهارت های حرکتی (این مشکل تا پس از رفع اثرات ذهنی آن دوام می آورد و تا 12 ساعت بعد از مصرف آن ممکن است باعث تلوتلو خوردن فرد شود)، اختلال در قاعدگی، اختلال در تعداد و فعالیت اسپرم ها و در موارد نادر به دنبال مصرف طولانی مدت مقادیر بالا، تشنج نیز دیده شده است.

 

 

طریقه مصرف حشیش ,