زیاده خواهی مثبت 18 ! - دانستنی های مثبت 18

کسانی که دنبال وسایلی برای حل مشکلات شخصی شان می گشتند، می توانستند در خیابان ناصر خسرو یا داروخانه های معروف، غیرقانونی این وسایل را تهیه کنند. اما کم کم اینترنت و ماهواره در خانه اکثر مردم راه پیدا کرد و با تبلیغات وسیع این قبیل کالاها روبه رو شدیم.

تبلیغاتی از قبیل: «اختلالات جنسی تان را درمان کنید». «پیری هیچ وقت به شما اثر نمی کند». «دیگر دچار...نخواهید شد». تبلیغ اینگونه وسایل و داروهاست که حتی به داروخانه های ما هم راه پیدا کرده. حالا گویا قرار است وزارت ارشاد از این به بعد به مسئله تبلیغات وسایل کمک جنسی ، نظارت داشته باشد، موضوعی که در کنار فواید بی شمارش، احتمالاً باعث بروز تداخل هایی هم در بحث نظارت میان وزارت بهداشت و وزارت ارشاد خواهد شد.

در این پرونده، ماجرای موضوعی را بررسی کرده ایم که خیلی ها درباره آن سکوت کرده اند، اما اگر سکوت نکردن بتواند حافظ سلامتی حتی عده کمی هم باشد، از متهم شدن بیهوده به جرم خط شکنی ابایی نداریم، گو اینکه حریم ها را نگه داشته ایم و تا جایی که امکان داشته براساس اصول حرفه ای به اطلاع رسانی پرداخته ایم.

به دلیل شرم ناشی از به زبان آوردن مسائل جنسی ، تا امروز فرهنگ سازی درستی نسبت به استفاده از این وسایل در بین اقشار جامعه انجام نشده. برای همین مردم در خفا و بدون مشورت با یکدیگر و استفاده از نظر پزشک و هر روز بیشتر از دیروز عوارض ناشی از استفاده و تجویز این گونه داروها و وسایل را متحمل می شوند. وسایل کمک جنسی مانند پاک کن دراختیار مردم قرار گرفته تا به وسیله آن صورت مسئله بزرگی را پاک کنند و به خیال خود با استفاده از این وسایل، مشکلاتی که می توانند با مراجعه به پزشک یا مشاور حل کنند از بین ببرند.

با بالا رفتن میزان تقاضا، شرکت هایی به وجود آمده اند که به صورت قانونی یا غیرقانونی این وسایل و داروها را وارد کشور می کنند. گاهی میل به زیاده خواهی مردم در این مسائل باعث شده که رقابت در تبلیغات و فروش این وسایل بالا برود. آنها سعی می کنند با معرفی خود به داروخانه ها و دادن پورسانت بالا به آنها مراکز مطمئنی را برای فروش وسایل خود به وجود آورند. معمولاً وسایلی که به صورت غیرقانونی وارد ایران می شود بی کیفیت و بدون استانداردهای لازم هستند و چون نظارتی روی آنها نیست، قیمت مشخصی هم ندارند. در این بین بعضی از این وسایل که به گفته روابط عمومی گمرک تنها وسایل پیشگیری از بارداری هستند به صورت قانونی و با مجوز وزارت بهداشت از گمرک می گذرد و در داروخانه ها به فروش می رسند.

دانستنی های مثبت 18

واردات گمرکی با مجوز وزارت بهداشت است
حالا سوال این است که داروها و وسایل کمک جنسی که در کشور وجود دارد چه طور از گمرک رد می شود و به راحتی از طریق داروخانه ها، سفارش تلفنی و خرید اینترنتی، با هر قیمتی بدون هیچ گونه نظارتی دراختیار متقاضیان قرار می گیرد؟ روابط عمومی گمرک به یکشنبه اینطور توضیح  می دهد: «طبق بند 9 ماده 40 قانون امور گمرکی، ورود هر نوع کالایی که غیرمتعارف و نامناسب با عرف و شئونات اسلامی باشد ورودش ممنوع است و چون این وسایل، وسایل بهداشتی محسوب می شود، ورود آنها مشمول مجوز وزارت بهداشت است.

وسایلی که برای پیشگیری از بارداری هستند با مجوز وارد کشور می شود و حتی در روزنامه ها و مجلات پزشکی و دارویی هم اجازه تبلیغات دارند. اما برای کالاهای کمک جنسی وزارت بهداشت مجوز عبور از گمرک را نمی دهد. در صورتی که مجوز به کالایی داده نشود، آن کالا برگردانده می شود یا در انبار باقی خواهند ماند.» روابط عمومی گمرک نسبت به وسایل کمک جنسی که در کشور وارد شده و به راحتی به فروش می رسد پاسخگو نیست و معتقد است که برای گرفتن جواب باید با ستاد مبارزه با قاچاق کالا صحبت کنیم.

قاچاق از مرزهای شرقی و غربی
با روابط عمومی ستاد مبارزه با قاچاق کالا که تماس گرفتیم گفتند مجوز داشتن یا نداشتن این وسایل به عهده وزارت بهداشت  است و تصمیم گیرنده نهایی آنها هستند. البته آنها منکر این موضوع نیستند که در مرز مشکلاتی از نظر قاچاق این قبیل کالاها وجود دارد، اما ستاد مبارزه با قاچاق کالا، بازوی اجرایی نیست. در این ستاد سیاستگذاری، هدایت، برنامه ریزی و نظارت انجام می شود. سیستم نظارتی ستاد می داند که این کالاها در کشور به صورت غیرمجاز وجود دارد، اما دستگاه های اجرایی باید آنها را جمع آوری کنند.

به گفته روابط عمومی ستاد باید از وزارت بهداشت بپرسید که چرا تصمیمی برای جمع آوری این وسایل نمی گیرند. 18 دستگاه مأموریت اجرا را در این بخش دراختیار دارند؛ مثل نیروی انتظامی و وزارت بهداشت که براساس شرح وظایف خود باید اقدامات لازم را در این زمینه انجام دهند. شاید شورای اصناف بتواند پاسخگو باشد.

از اینجا به آنجا، در جستجوی جواب
برای یافتن جوابی قانع کننده با رضا کریم، رئیس بازرسی و نظارت اصناف کشور صحبت کردیم. او معتقد است که برخورد نظارت باید از طریق وزارت بهداشت انجام شود: «این کار تخصصی است. وزارت بهداشت در مورد تجهیزات پزشکی باید تحقیقات لازم را انجام دهد و صلاحیت استفاده از این کالاها در کشور را مشخص کند. داروخانه ها قانون خاص خود را دارند و وزارت بهداشت متولی بررسی این موضوع است.» به گفته او، شورای اصناف، جواز و پروانه کسب اماکنی غیر از داروخانه ها را بررسی می کند با مواردی که مربوط به وزارت بهداشت نباشد برخورد خواهد شد. برای همین سری به معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت زدیم تا بالاخره ببینیم کسی در این باره پاسخگو هست یا خیر.

سیداسماعیل سعادتدار، مدیر روابط عمومی معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت در خصوص ورود کالا و دریافت مجوز این گونه توضیح می دهد: «شرکت های واردکننده محصولات اعم از آرایشی، بهداشتی، دارویی، غذایی و مکمل ها باید مجوز و مسئول فنی داشته باشند. این شرکت ها، نمونه محصول را برای وزارت بهداشت می آورند، سپس نمونه برای تأیید سلامت کالا به آزمایشگاه برده می شود. کارخانه تولیدکننده محصول باید GMP اش مورد تأیید وزارت بهداشت باشد. تمام این مراحل طی می شود تا محصولی وارد کشور شود. سپس اگر همه این موارد مورد تأیید معاونت غذا و دارو قرار گرفت به محصول کد بهداشتی داده می شود. اگر خارج از این سیستم محصولی وارد کشور شود، کالای قاچاق به حساب می آید که در این زمان نیروی انتظامی و ستاد مبارزه با قاچاق کالا وارد عمل خواهد شد.»

سعادتدار می گوید مردم با توجه به اطلاع رسانی که وزارت بهداشت از راه های مختلف انجام داده باید آگاه شده باشند که تنها از محصولات دارای پروانه استفاده کنند اما اگر این روش انجام نشد و بی توجه به داشتن و نداشتن پروانه، محصولی تهیه شد، اشتباه از خود مصرف کننده است. به گفته او وزارت بهداشت مسئول امیال و غرایض شخصی افراد نیست: «وزارت بهداشت مسئول سلامت افراد است. به هیچ عنوان توجیه پذیر نخواهد بود که مصرف کنندگان این قبیل وسایل تنها به خاطر برطرف کردن میل جنسی خود از آنها استفاده کنند. وزارت بهداشت تا جایی که می تواند، فرهنگ سازی در بین مردم را انجام می دهد. بارها و بارها از طریق روزنامه ها، خبرگزاری ها و صدا و سیما به صورت گزارش و مصاحبه اطلاع رسانی شده کالاهایی که از طریق ماهواره تبلیغ می شود هیچ کدام مورد تأیید وزارت بهداشت نیست. در حال حاضر اکثر شماره تماس هایی که در ماهواره از این قبیل تبلیغات می کنند قطع هستند.»

کشف کالاهای قاچاق
البته در وزارت بهداشت، تیم هایی مشخص شده اند و با این شماره ها تماس می گیرند و انواع محصولات کمک جنسی را سفارش می دهند تا روی آنها آزمایش شود. این طور که سعادتدار می گوید بیشتر این محصولات اصلاً از مرز وارد نمی شوند و اکثر آنها در زیرپله های شهرهای مختلف با فضایی بسیار آلو ده تولید می شوند و لیبل هایی که روی کالا می چسبانند، کپی رنگی هستند.

در آخر آنچه که این مقام مسئول در وزارت بهداشت روی آن تأکید دارد، حل مشکل به وسیله خود مردم است: «مردم باید آگاهانه رفتار کنند. البته فرهنگ سازی در این خصوص بسیار لازم است اما زمان می برد. وزارت بهداشت برای جلوگیری از این مسائل سعی خود را می کند و با نیروی انتظامی، سازمان مبارزه با قاچاق کالا و سیستم قضایی در ارتباط است. هم چنین چاپ کتاب، بروشور و اطلاع رسانی را در دستور کار خود قرار داده اما در طرف دیگر قضیه مردم هستند که باید نسب به این مسائل حساس باشند و به هر تبلیغی به سادگی اعتماد نکنند.»

وزارت ارشاد وارد می شود
اما پرونده این ماجرا همچنان باز است، پرونده ای که علاوه بر مشکلات عرفی و خلاقی و حتی اعتقادی می تواند به مرور فرهنگ ایرانی را موریانه وار مورد حمله قرار دهد. بخش عمده ای از این وسایل به امیال آدم ها دامن می زنند. آنها را پرتوقع کرده و باعث زیاده خواهی در افراد می شوند. بی شک در این جا باید پای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم به میان بیاید، چرا که موضوع دیگر صرفاً بهداشتی نیست و ممکن است در درازمدت به فرهنگ کشور هم صدمه بزند.

البته قرار است زمزمه هایی مبنی بر ورود وزارت ارشاد شنیده می شود اما از همین الان شرکت های واردکننده داروخانه ها و دیگر اعضای زنجیره ورود و عرضه این محصولات نسبت به این موضوع واکنش نشان داده اند. در حال حاضر با توجه به برگه «فرایند ثبت منبع» که بخشی از روند درخواست ورود یک کالای پزشکی توسط یک شرکت را به همراه هزینه های آن نشان می دهد. برای ورود هر کالا به کشور، شرکت واردکننده حداقل باید 7 میلیون تومان به وزارت بهداشت بپردازد و اگر این عدد با ورود وزارت ارشاد به این پرونده گرانتر شود، به زودی موج تازه ای از قاچاق کالای بهداشتی و جنسی در کشور آغاز خواهد شد. اما اگر مداخله وزارت ارشاد در این حوزه، یک مداخله فرهنگی باشد امید می رود که تولید یا عرضه و مصرف این کالاها و داروها با فرهنگ سازی و آموزش انجام شود که تبعات خوبی خواهد داشت به طوری که ساده ترین آن، کاهش موج مصرف این لوازم خواهد بود.

در این میان بسیاری از داروخانه ها نگران برخورد سلبی وزارت ارشاد با توزیع یا نحوه توزیع این وسایل هستند به طوری که یکی از آنها به یکشنبه می گوید: «اگر وزارت ارشا می خواهد برای اجناس و وسایل کمک جنسی موجود در بازار کاتالوگ درست کند، یا شرکت ها را وادار به این کار کند که مشتری ها با اطلاعات و آگاهی خرید کنند، اما اگر قرار است نظارت وزارت ارشاد باعث ایجاد فشار بیشتر بر داروخانه ها شود نگران کننده است.» چرا نگران کننده است؟  این دکتر داروساز که یکی از داروخانه های شلوغ شهر را مدیریت می کند در جواب می گوید: «ما سال ها سعی و تلاش کردیم که این وسایل از بازار خرید و فروش غیرمجاز بیرون بیایند و باعث ایجاد بهداشت جنسی در رفارهای خصوصی افراد بشوند. اگر این نظارت یک نظارت سختگیرانه کننده باشد دوباره بازار پشت شهرداری و ناصر خسرو و جمهوری پر می شود از وسیله هایی که سلامت افراد را تهدید می کند و دیگر آن وقت نظارتی هم در کار نخواهد بود.»

فرهنگ سازی از دانشگاه آغاز می شود
نظارت و تصویب آیین نامه ها مربوط به وزارت بهداشت است و کمیسیون بهداشت در مجلس فقط قوانین کلی را تصویب می کند تا جایی که بنده اطلاع دارم به جز وسایل پیشگیری از بارداری ، مجوز برای ورود کالاهای کمک جنسی صادر نمی شود و اجازه ورود ندارند. در ایران امکان ورود داروهای تقویت کننده جوانی و بالا بردن میل جنسی از راه های قانونی وجود ندارد. این کالاها از شبکه های غیرقانونی وارد کشور می شود. تبلیغات غیرقانونی روی آنها انجام می گیرد و غیرقانونی نیز به فروش می رسند. مجلس از وزارت بهداشت و نیروی انتظامی به دفعات خواسته با این قبیل موارد، برخورد جدی داشته باشند. عده ای هستند که از ناآگاهی مردم سواستفاده می کنند و با تبلیغات وسیع کالاهای خود را به فروش می رسانند و ادعا دارند که از وزارت بهداشت مجوز گرفته اند. برای جلوگیری از این قبیل سوءاستفاده ها و به خاطر اینکه بیشترین قشر جوانان ما را دانشجوها تشکیل می دهند، برنامه ای که در دستورکار قرار گرفته این است که از مقطع دانشگاه فرهنگ سازی آموزش صحیح مسائل جنسی را شروع کنیم.

منبع: هفته نامه یکشنبه

,