درمان بیماری های نشیمنگاه هموروئید، فیستول، سینوس - درمان آبسه مقعدی در طب سنتی

درمان آبسه مقعدی در طب سنتی

بیماری های نشیمن گاه

خارش مقد

    

 نکات کلی راجع به بیماریهای مقعد:

برطبق بررسی های به عمل آمده در مراجعین به مطب که طی یک دوره 7ساله انجام شده است افراد با هر درجه از تحصیلات معمولا دچار هر مشکلی در ناحیه آنال و اطراف آن میشوند و به غلط از آن بعنوان هموروئید یا بواسیر یاد می کنند در حالیکه اکثریت غریب به اتفاق آنان دچار مشکلات دیگر علی الخصوص شقاق(فیشر) می باشند(90%موارد مراجعین به مطب دچار شقاق می باشند و اکثرا با درد و به میزان کمتری با درد و خون ریزی مراجعه میکنند) بنابراین توصیه میشود دچار هر علامتی در نشیمنگاه هستید حتما قسمت فیشر یا شقاق را مطالعه نمائید. واقعیت بعدی آماری حکایت از خود درمانی ویا توصیه درمانی ازطریق اطرافیان می باشد بطوریکه اکثرا قبل از مراجعه به پزشک یک یا چنددوره از پماد و قرص به توصیه اطرافیان و از داروخانه تهیه و استفاده می کنند که نه تنها موثر نبوده بلکه منجر به و باعث پیشرفت بیماری می گردد.

 اما چه مسائلی منجر به مراجعه تاخیری ودیرهنگام افراد به پزشک می گردد:

اولین مسئله شرم و حیا در بیان بیماریهای این ناحیه می باشد که علت آن پوشیده بودن ناحیه است واکثرا خجالت در بیان موضوع دارند واقدام به خوددرمانی کرده باعث پیشرفت می شوند. دومین مسئله ترس از مراجعه بخاطر شنیدن تجربیات دردناک بعداز جراحی های سنتی از بیمارانی است که عمل جراحی کرده اند است. مسئله سوم اطلاع یافتن از درد و خون ریزی بعد از عمل های سنتی وانجام پانسمان داخل نشیمنگاه(توپی یا تامپون) است که معمولا بعد از جراحی معمولی انجام میشود. مسئله چهارم نگرانی از بستری شدن در بیمارستان و گرفتن بیهوشی یا بی حسی نخاعی وبدنبال عمل ماندن چند روزه اجباری در منزل و دور افتادن از کار و زندگی وفعالیت روزمره میباشد که در شرایط سخت اقتصادی و کاری امروزه چندان هم بی جا نمی باشد.

 حال سوال این است که لیزر چه نقشی در درمان بیماریهای نشیمنگاه داشته و چه مزایایی نسبت به جراحی سنتی دارد:

1) نیازی به بستری در بیمارستان و گرفتن بیهوشی عمومی یا بی حسی نخاعی که یکی از علل ترس بیماران است نداشته ومتعاقب آن نیازی به استراحت چند روزه در منزل که از ضروریات جراحی سنتی است را ندارند و از روز بعد از عمل میتوانند به سرکار خود بازگردند زیرا بیمار بیهوشی نگرفته ودرد زیادی بعد از عمل ندارد.
2) نیازی به پانسمان داخلی (توپی یا تامپون)ندارد که معمولا در جراحی سنتی اجباری و خارج کردن آن بسیار دردناک است .
3) عمل معمولا در مطب انجام و بیمار بعد از عمل مرخص ومیتواند بعد از عمل تغذیه معمولی و دفع مدفوع داشته باشد در حالی که در جراحی سنتی اصل برعدم تغذیه حداقل برای24ساعت وسپس تغذیه با سوپ برای به تاخیر انداختن دفع برای مدت چند روزمی باشد.
4) درد بعد از عمل با لیزر نسبت به جراحی سنتی بسیارکمتر و میزان خون ریزی نیزکمتر است همچنین میزان عود کمتر است.
5) انتقال عفونت های خطرناک مثل هپاتیت که در جراحی سنتی محتمل است درعمل با لیزر وجود ندارد.
6) بر خلاف تصور عموم لیزر در هر مرحله ای حتی مراحل پیشرفته هموروئید و غیره کارآیی دارد و حتی در مورد بیماران با سن بالا و مشکلات دیابت ی- کبد ی-کلیوی و بیماران قلبی که داروها ی رقیق کننده خون مصرف می کنند قابل انجام است.

 عوامل مستعد کننده بیماریهای نشیمنگاه:

گذشته از عوامل ارثی و ژنتیکی مهمترین عامل تغییر در نوع دفع مدفوع بصورت یبوست یا اسهال شدید می باشد که هر دو این حالت ها منجر به صدمه به ناحیه آنوس و نهایتا ایجاد بیماری میشود.اما علت یبوست چه میتواند باشد.مهمترین عامل تغییر در شیوه زندگی و رفتن به سمت بی تحرک ی است همچنین عدم استفاده از مواد غذایی فیبردار و به جای آن استفاده از غذاها ی چرب و سرخ شدنی مثل فست فود ها است.

 هموروئید (بواسیر) Hemorrohid :

به زبان ساده واریس سیاهرگهای (وریدهای ) مخرج را بواسیر یا هموروئید گویند و واریس اتساع و گشاد شدن و پیچ در پیچ شدن سیاهرگهاست. هموروئیدها جزء طبیعی از ساختمان مخرج هستند و به بسته شدن کامل مخرج در زمان استراحت سیستم اسفنکتری کمک می کنند و درمان تنها در صورتی ضرورت دارد که این بواسیرها مشکل ایجاد کرده باشند. خون که محتوای اکسیژن و مواد مغذی است توسط شریانها(سرخرگها) به مخرج می رسد وتوسط سیاهرگها (وریدها) به قلب باز می گردد. جهت گردش خون همیشه یکطرفه و در جهت فلش ها می باشد. اگر به هر دلیلی در سر راه بازگشت خون توسط سیاهرگها مانعی ایجاد شود به تدریج فشار داخل سیاهرگها افزایش یافته و این مسئله باعث گشادی سیاهرگها و پیچ در پیچ شدن آنها (یعنی واریس وریدهای مخرج که معادل هموروئید است) می شود. در مخرج دو شبکه وریدی داخلی و خارجی وجود دارد.

شیوع: 5% افراد بالای 50 سال دچار بواسیر هستند که خوشبختانه فقط 5% آنها علامتدار می شود و در زیر بیست سالگی بسیار کمتر دیده می شود.

علل: شایعترین علت آن یبوست و اسهال طولانی و زور زدن (straining) در موقع دفع مدفوع می باشد. هر 3 عامل فوق سبب افزایش فشار داخل شکم شده و مانع بازگشت خون وریدی در مخرج می شوند. هر عامل دیگری نیز که مانع بازگشت خون ورید بشود می تواند از علل آن باشد.

  چاقی (حجم فراوان چربیهای داخل شکم سبب افزایش فشار داخل شکم می شود)

 حاملگی (بزرگی رحم سبب افزایش فشار داخل شکم می شود) و نیز بلند کردن اجسام سنگین سبب بواسیر می شود.

 ارث نقش قابل توجهی در ایجاد بواسیر ندارد اما چون شیوع آن بالا می باشد می تواند در افراد متعددی از یک خانواده وجود داشته باشد. خاصه این که رژیم غذایی یک خانواده اغلب مشابه است

 سیروز کبد نیز در راه بازگشت خون وریدی مخرج ایجاد مانع کرده و سبب بواسیر می شود

 گاهی با وجود تمام بررسی ها علت مشخص و واضحی یافت نمی شود در دنیا معمولا افزایش فشار داخلی مخرج سبب بواسیر می شود.

از طریق ایجاد یبوست و بالا بردن فشار داخل کانال مخرج سبب بواسیر می شود. علائم: 95-90% بواسیرها بدون علامت هستند. تظاهرات شایع ومهم هموروئید خون ریزی بدون درد و بیرون زدگیprotrusion می باشد علائم در بواسیر داخلی و خارجی متفاوت است. شایعترین بواسیر داخلی علامت خون ریزی قرمز روشن است و معمولا توام با درد نیست. احساس دفع ناکامل مدفوع و عدم تخلیه کامل روده و نیز ترشح اطراف مخرج و رطوبت آن و گاهی نیز توده ها و تورم مخرج که با زور زدنstraining بیشتر می شود از دیگر علائم آن است.

دراینجا دو نکته مهم وجود دارد:

بواسیر از علل سرطان روده نیست اما بواسیر وجود همزمان سرطان روده را نفی نمی کند و چون سن شیوع سرطان روده بالای 40 سالگی ( مثل هموروئید است) و بعلاوه علامت شایع هر دو بیماری( هموروئید و سرطان روده ) خون ریزی است لذا در همه موارد هموروئید( خاصه در بالای 40 سالگی) و بخصوص اگر علامت شایع آن خون ریزی باشد بیمار را باید جهت تشخیص دقیق تر مورد اندوسکوپی (رکنوسگیموئیدسکپی) قرار داد.

 از دیگر علل خون ریزی مخرج پولیپ رکتوم( راست روده ) و شقاق مخرج است که آنها هم در (رکتوسیگموئیدسکپی) مشخص می شوند. بواسیر خارجی معمولا سبب برجستگی یا تورم به اندازه نخود یا لوبیا در مخرج یااطراف آن می شود و گاهی نیز سبب دفع خون روشن می شود. به دو نکته مهم توجه فرمائید اول اینکه بواسیر معمولا سبب دفع خون سیاهرنگ نمی شود و دوم اینکه در صورت دفع خون سیاهرنگ(MELEMA) باید علل دیگری را بررسی و جستجو نمود.

بواسیر بر اساس شدت آن به 4 نوع درجه بندی می شوند.

 بواسیر درجه 1 : سیاهرگهای گشاد شده اند ولی هرگز از مخرج خارج نمی شوند و تنها علامت آنها خون ریزی است.

 بواسیر درجه 2 : سیاهرگهای گشاد شده در زمان دفع از مخرج خارج می شوند لیکن با پایان اجابت مزاج خودبخود به داخل مخرج بازگشت می کنند.

 بواسیر درجه 3 : توده های بواسیری با دفع مخرج خارج می شوند ولی خودبخود به داخل مخرج باز نمی گردند بلکه با کمک دست به داخل مخرج بازگردانده می شوند.

 بواسیر درجه 4 : توده های بواسیری حتی به کمک دست به داخل مخرج بر نمی گردند و همیشه در بیرون از مخرج وجود دارند.

  درمان بواسیر :

درمان داروئی (کنسرواتیو و غیر جراحی ): در بواسیر درجه1 که تنها علامت آن خون ریزی در زمان دفع می باشد و در نوع درجه 2 اقدامات کنسرواتیو و غیر جراحی مثل افزودن فیبر غذای ملین و پرهیز از زور زدن و نیز استفاده از لگن آب گرم) معمولا در طی 5-4 روز سبب درمان بیماری می شود روزانه حدود 100تا150 گرم فیبر غذایی بصورت میوه جات و سبزی جات تازه یا سالاد باید استفاده نمائید. افزایش فیبر غذایی سبب دفع یبوست و مانع زور زدن (STRAINING) می شود و رگهای گشاد شده به تدریج جمع می شوند تنها استثناء دستور فوق، بواسیر بعلت اسهال طولانی مثلا در جریان کولیت اولسروز می باشد و البته در این موارد باید اسهال را درمان نمود. لگن آب گرم(40-37) بصورتی که مطبوع بیمار باشد روزانه 3بار و هر دفعه20 دقیقه سبب کاهش فعالیت و توان اسفنکترهای مخرج و به تبع آن کاهش فشار داخل مخرج می شود.

پمادهای ضد هموروئید: همگی در درمان بواسیر بیفایده اند و استفاده از آنها غیر ضروری است. در صورت یبوست شدید مقاوم به رژیم پرفیبر از ملین استفاده کنید.

لیزر درمانی (اشعه درمانی یا فتوگواگولاسیون مادون قرمز): یک درمان مطبی مناسب و سرپایی برای هموروئید های درجه 1و2 کوچک می باشد.

جراحی : معمولاً برای هموروئید های درجه 3 و 4 انجام می گردد که با استفاده از لیزر بسیار مؤثرتر و کم عارضه تر از جراحی سنتی می باشد. عمل با لیزر و بی حسی موضعی بصورت سرپایی انجام می گردد و در مورد بواسیر ها با هر میزان بزرگی و اندازه قابل انجام می باشد. پس از عمل نیاز به پانسمان داخل مقعدی نداشته و درد و خون ریزی پس از عمل بسیار کمتر از جراحی معمولی می باشد.

 دستورات بعد از عمل:

1- رژیم پر فیبر
2- مصرف مسکن و آنتی بیوتیک
3- ملین خوراکی

 موارد زیر جهت جلوگیری از عود بواسیر بسیار کمک کننده هستند:

1- جلوگیری از یبوست طولانی با استفاده از رژیم پرفیبر و عدم استفاده از تریاک و سایر داروها ی یبوست زا
2- جلوگیری از اسهال طولانی با درمان بیماری زمینه ای مثل کولیت اولسروز
3- کنترل چاقی
4- فعالیت بدنی و ورزش کافی
5- مصرف مایعات فراوان

 علل مختلف درد مخرج:

از علل درد مخرج – شقاق مخرج- آبسه مخرج- هموروئید ترومبوزه، تومورهای مخرج و تورم پروستات و نیز گاهی علل روحی مثل اضطراب شدید می باشد.

روش تشخیص: شرح حال دقیق و معاینه (مشاهده و معاینه با انگشت) و نهایتا رکتوسیگموئیدسکپی کلیدهای اصلی تشخیص درد مقعد هستند.

 هموروئید ترومبوزه (هموروئید بیرونی یا هموروئید اورژانس یا هموروئید لخته ای ):

یکی از شایع ترین علل درد ناگهانی مقعد و اطراف مقعد می باشد که بطور ناگهانی و در افراد کاملا سالم بدون هیچ پیش زمینه ای از بیماری های مقعد ظاهر می گردد. و اگر چه در هر سنی دیده می شود ولی بیشترین شیوع آن در سنین بین 18 تا 35 می باشد. از عوامل مساعد کننده این بیماری برداشتن اجسام سنگین و یا زور زدن شدید حین دفع می باشد. اما مطالعات اخیر تاثیر فاکتورهای روحی و بخصوص استرس را در بروز آن موثر می دانند. درمان این موارد در مواردی که اندازه توده هموروئید ترومبوزه در حد 0.5 سانتی متر باشد تا 50% با دارو قابل انجام می باشد اما در موارد بزرگتر از این یا حتی موارد کوچکتر که درد بیمار شدید می باشد حتما به روش جراحی سنتی و ترجیحا به کمک لیزر و با بی حسی موضعی و به صورت سرپایی انجام پذیر است. بلافاصله بعد از انجام درمان درد بیمار بهبود یافته و می تواند به سر کار بازگردد.

 آبسه مخرج (آبسه پرآنال - کورک یا دمل):
یکی از علل شایع درد مقعد و اطراف آن آبسه پرآنال یا دور مقعدی می باشد و معمولا در هر سنی اتفاق می افتد اما در سنین 20 تا 35 بیشتر می باشد. در شروع علائم به صورت درد مبهم ناحیه مقعد همراه با کوبیدگی بدن و بی اشتها یی و گاهی این علائم با یک سرماخوردگی معمولی که همین علائم دارد از سوی بیمار به اشتباه تفسیر می شود اما به تدریج که بیماری پیشرفت می کند درد مقعد سریع تر شده به طوری که حتی با حرکت و یا سرفه کردن درد بیمار تشدید می گردد و بیمار حتی به علت درد شدید نمی تواند بنشیند و تمایل دارد به طور ایستاده قرار گیرد . تب بیمار در مراحل پیشرفته تر بیماری به 39 درجه سانتی گراد و حتی بالاتر همراه با لرز شدید می رسد.
درمان آن حتما و در هر مرحله ای جراحی و به صورت تخلیه آبسه و یا دمل می باشدو معمولا با لیزر و به صورت سرپایی قابل انجام است. بلافاصله بعد از پایان عمل بیمار احساس راحتی و بهبود کامل نموده و تب بیمار قطع می گردد .


 فیستول مخرج:

معمولاً بدنبال یک آبسه (دمل) اطراف مقعد به وجود می آید که معمولاً آبسه نیاز به تخلیه اورژانس با لیزر یا جراحی داشته و در 50 درصد موارد به دنبال درمان آبسه فرد دچار فیستول می گردد. علامت اصلی آن ترشح چرکی طولانی مدت از یک سوراخ و گاهی چند سوراخ از اطراف مخرج می باشد.
بنا به تعریف یک فیستول باید حداقل 2 دهانه داشته باشد که بوسیله یک مجرای توخالی به یکدیگر متصل می شوند. اغلب فیستول های مخرج از غدد مترشح بلغم(muccos) مستقر در کانال مخرج منشا می گیرند. این غدد ابتدا عفونی می شوند و سپس عفونت به آبسه منجر می شود و زمانیکه آبسه باز یا پاره شود فیستول پدید می آید که ممکن است زیر پوستی- زیر مخاطی- داخل عضلانی و یا زیر عضلانی باشد. و نیز فیستول می تواند قدامی یا خلفی و یا منفرد یا مرکب یا نعل اسبی باشد.

علائم: شکایت اصلی معمولا ترشح مداوم یا متناوب است. معمولا سابقه آبسه عود کننده که خودبخود یا با جراحی تخلیه شده است وجود دارد گاهی یک برجستگی که از آن چرک خارج می شود یا بهبود یافته دیده می شود. مجرای فیستول مانند طنابی لمس می شود و مسیر آن در مجاورت اسفنکتر و سوراخ اولیه قابل لمس است. فیستول هایی که به مدت طولانی عفونی و بدون درمان مانده اند می توانند سبب عفونت های منتشر بشوند. سرطان (کارسینوم) در فیستول هایی مزمن و درمان نشده درموارد زیادی گزارش شده است و درمان موثر فیستول در واقع پیشگیری از این واقعه است.

درمان: نکته مهم در درمان فیستول آنست که درمان داروئی به کمک آنتی بیوتیک و غیره هیچ جایگاهی نداشته و تنها درمان موثر انجام جراحی با لیزر یا بصورت سنتی می باشد. درمان جراحی (فیستولوتومی) معمولا تنها درمان موثر است و جهت انجام آن سوراخ خارجی و داخلی(اولیه) باعبور پروب (میله فلزی نازک و قابل انعطاف و نرم) و با استفاده از آب اکسیژنه و بلدومتیلن رقیق باید پیدا شوند و مجرا یا مجاری فیستول باید بطور کامل مشخص شوند و مجرا در تمامی طول آن بازunroffed شود بطوریکه فیستول به شکل یک زخم باز درآید و باید مطمئن شد که زخم حاصل از عمق به سطح بطور خود به خود ترمیم می شود. و در تمام روش های درمان ی اعم از جراحی معمولی و یا لیزر 5 تا 10 درصد بسته به طول و عمق فیستول احتمال عود وجود دارد.


 سینوس پیلونیدال(موئی)

بیماری شایع ناحیه انتهای ستون فقرات یا دنبالچه بوده وبا ترشح چرکی مزمن که گاهی همراه با خون است می باشد و این ترشحات گاهگاهی است و از سوراخهای منفرد یا متعدد در خط وسط بیرون میریزد.گاهی این سوراخها بسته شده و ترشحات داخل کیست جمع میشود و باعث تورم و درد شدید همراه با تب میشود که به بیمار حالت اورژانس میدهد.در مورد علت بیماری همواره از برگشت مو بداخل ذکر میگردید اما مطالعات نشان میدهد حتما زمینه ژنتیک جهت بروز بیماری لازم است و گاها بیماری در چند فرزند یک خانواده یا پدر و فرزند مشاهده میشود.

فیستول درمان این بیماری در ایران

درمان:
حتما جراحی میباشد و تا زمانی که کیست حاوی مو با حاشیه ای از بافت سالم همراه آن برداشته نشود بیماری خود را بصورت عودهای مکررهمراه با ترشح چرک و درد به رخ میکشد و بنابراین درمان داروئی جایگاهی در درمان سینوس موئی ندارد.
آیا سینوس موئی با لیزر قابل درمان است و اصولا با جراحی معمولی چه تفاوت هایی دارد؟
پاسخ سوال مثبت است و به کمک لیزرهای برش دهنده مثل لیزرco2 ودر هر اندازه و مرحله ای قابل انجام است واز نظر میزان برداشتن ضایعه هیچ تفاوتی با جراحی ندارد اما تفاوت های مثبتی نسبت به جراحی معمولی دارند وعبارتند:

• عدم نیاز به بیهوشی عمومی یا نخاعی و بستری شدن دربیمارستان
• عدم وجود درد در جراحی با لیزر بطوریکه بیماراز روز بعد از عمل میتواند راحت بنشیند در حالی که در جراحی معمولی بیمار بمدت چند هفته باید در منزل بماند و از کار روزانه باز بماند.
• در جراحی با لیزر نیازی به پانسمان داخل زخم وتراشیدن زخم وجود ندارد و از روز بعد بیمار میتواند حمام بگیردو داخل زخم را با آب و صابون بشوید در حالی که در جراحی معمولی پانسمان داخل زخم و تراشیدن زخم ضروری است.
• میزان عود در هر دو روش جراحی ولیزر یکسان بوده و حدود 10% میباشد اما اگر بعد از جراحی با لیزر و بهبود زخم پوست ناحیه عمل با لیزرهای از بین برنده مو تابش بگیرد میزان عود به 2% میرسد

 شقاق مخرج anal fissure

پارگیtearing و خراشیدگی و ترک abrasion و زخم در مخرج را شقاق یا فیشر گویند. این پارگی سبب اسپاسم(انقباض) اسفنگتر داخلی مخرج می شود و این یکی خود سبب درد و افزایش عمق پارگی بر اثر کاهش خون رسانی به مخرج شده و زخم شدید می شود.

شیوع: از نوزادی تا پیری دیده می شود و کلا بی نهایت شایع است.

علل: معمولا یبوست و اسهال طولانی و زور زدن streining زیاد در موقع دفع مدفوع و زایمان و استفاده طولانی از ملین ها عامل آن است.

گاهی فشار داخل کانال مخرج بعلت افزایش فعالیت (تونیسیته) سیستم اسفنکتریک( سیستم کنترل دفع مدفوع) بالا می باشد و در نتیجه خون رسانی به پوست ومخاط مخرج مختل می شود و شقاق ایجاد می شود. اختلالات روحی و روانی نیز سبب افزایش تونوسیته سیستم اسفنکتریک شده و گاهی سبب شقاق می شود.

علل ناشناخته :گاهی در هر حال علتی واضح برای شقاق پیدا نمی شود.

علائم: درد مخرج و خون ریزی علائم اصلی آن است.

درد مهمترین عامل تشخیصی شقاق می باشد این درد در زمان دفع تشدید می شود و نیز دوره ای می باشد یعنی دوره های پی در پی تسکین و عود دارد و درد در هر دوره شدید و طولانی تر می شود تا اینکه دائمی شود. منحنی زیر درد در نظر داشته باشید. به دلیل تشدید درد در زمان دفع بیمار حتی المقدور از دفع مدفوع امتناع میکند و لذا یبوست تشدید شده و آن نیز سبب شدید تر شدن زخم شده و چرخه معیوب ایجاد می شود. اگر از شروع اولین درد 6-3 هفته گذشته باشد آنرا شقاق حاد و اگر بیشتر باشد آنرا شقاق مزمن گویند و شقاق مزمن اغلب یک حاشیه برجسته در اطراف خود دارد.
شقاق حاد معمولا با درمان طبی و داروی درمان می شود ولی شقاق مزمن اغلب نیازمند جراحی (لیزری یا استاندارد) است.

  خون ریزی: دفع خون روشن در زمان دفع یا بعداز آن از دیگر علائم شقاق است. با دفع مدفوع سیاهرنگ(melena) باید علل دیگری را جستجو نمود.

 ترشحات چرکی می تواند بعلت عفونت ثانویه شقاق ایجاد شود.
 گاهی در حاشیه های برجسته شقاق فیستول کوچکی سبب دفع ترشحات چرکی می شود.
 خارش مخرج گاهی ایجاد می شود ولی وجود آن برای تشخیص ضرورت ندارد.
 گاهی بواسیر(هموروئید) بطور همزمان با شقاق وجود دارد و وجود توام آنها دلیلی برای اقدام جراحی ( لیزری با استاندارد) حتی در شقاق حاد می باشد.
 شقاق در ذات خود سرطان زا نیست اما خاصه در بالای 40 سالگی باید وجود همزمان آنها را در نظر داشت.

 درمان:

درمان طبی: شقاق حاد در50% موارد و شقاق مزمن در 10% موارد با درمان داروئی بهبود می آبد. بطور کلی در شقاق حاد درمان داروئی و در شقاق مزمن درمان جراحی ارجح تر است.

 درمان شقاق چند اصل مهم دارد:

درمان یبوست   -  کنترل درد  -  لگن آب گرم

درمان داروئی شقاق را با استفاده از رژیم پر فیبر آب فراوان و تحرک بیشتر(ورزش بیشتر) درمان کنید و در صورت لزوم از ملین استفاده کنید.درد با استفاده از کرم های بیحس کننده زایلوکائین محتوی ضد التهاب مثل کورتیزون خاصه در زمان دفع تسکین داده می شود.

درمان جراحی : موثرترین روش درمان شقاق مزمن قطع اسفنکتر داخلی است و میزان موفقیت آن 100-95% است.

بطور کلی هر گاه علیرغم درمان طبی درد فیشر بمدت یکماه باقی بماند و یا بعداز بهبود اولیه عود نماید اقدام به جراحی می شود. در صورت درد شدید نیز تصمیم به عمل جراحی سریعتر انجام می شود. در عمل جراحی با بی حسی موضعی و بصورت سرپائی در مطب روشهای استاندارد و یا با استفاده از لیزر اقدام به قطع اسفنکتر داخلی در نواحی طرفی می شود و زائده پوستی sentinel pile نیز برداشته می شود. با استفاده از داروها ی بیحسی کننده طولانی اثر بیمار می تواند بلافاصله به محل کار خود مراجعه نماید. اکثر بیماران بهبود فوری درد را تجربه می کنند ولی تا چند روز بعد از آن درد حاصله را می توان با مصرف مسکن کنترل نمود.

 دستورات بعد از عمل:

1- رژیم پرفیبر
2- استفاده از ملین در صورت لزوم
3- مسکن
4- آنتی بیوتیک
5- پیاده روی و استحمام و نیز رانندگی بلامانع است.

دکتر داود تاج بخش   |   متخصص جراحی عمومی

سعادت آباد، میدان کاج، اول سرو شرقی، مجتمع پایدار، طبقه4، واحد406

تلفن تماس : 22361071 ، 22361072 ، 22359135

اوقات پذیرایی: شنبه الی پنجشنبه صبح و عصر

www.drtajbakhsh.ir

,