خودروی شاسی بلند چی خوبه؟ - عکس ماشین ، عکس موتور - مقایسه خودروهای شاسی بلند

مجله تخت گاز:  در بازار آشفته این روزهای کشور، خرید خودروهای چند صد میلیونی ریسک بالایی است. در کشور ما به دلیل تقاضای بالای اتومبیل​های لوکس و نیمه لوکس هر روز قیمت آن​ها رو به افزایش است ولی در این بین، اگر کمی از کلاس فوق لوکس خودرو صرف نظر کنیم، چند کلاس خودرویی هستند که همواره مشتریان خود را داشته و دارند. سدان​های نیمه لوکس و بزرگ، بی​تردید جزو این گروه خودروها محسوب می​شوند. حال برای شناخت این خودروها و آشنایی با امکانات و قدرتشان، سه دستگاه از آن​ها را با یکدیگر مقایسه کرده و قابلیت​هایشان را به چالش کشیده​ایم ...

مقایسه خودروهای شاسی بلند

رتبه سوم ؛ کیا کادنزا  

در سال 2010، وقتی که قرار شد کیا، مدل اپیروس خود را پس از 8 سال تولید بازنشسته کند، کادنزا را معرفی کرد. کادنزا از نظر امکانات و تجهیزات لوکس چیزی کم از اپیروس نداشت و با به​کارگیری آخرین پیشرفت​های دنیای خودرو، در مقایسه با اپیروس، رانندگی لذت​بخش​تری را به ارمغان می​آورد.  این خودرو توسط پیتر شرایر، طراح سابق آئودی طراحی شده و جلو پنجره ببری شکل که از سال 2009 بخشی از اصول طراحی کیا شد، در آن به چشم می​خورد. کیا برای این خودرو با توجه با مصارف مختلف، پیشرانه​هایی از 200 تا 290 اسب بخار را در نظر گرفته و برای تمامی این موتورها از یک گیرباکس 6 سرعته اتوماتیک استفاده کرده است.

مقایسه شاسی بلند ها

  طراحی خارجی

همان‌گونه که ذکر شد، طراحی خارجی این خودرو توسط پیتر شرایر صورت گرفته است، سرطراح سابق کمپانی آئودی که در کارنامه خود، طراحی نسل اول آئودی TT را نیز دارد. طراحی کادنزا تا حد زیادی از کرایسلر سبرینگ تقلید شده با این تفاوت که در این مدل، خطوط حجیم​تر زیبایی خودرو را دو چندان کرده و استفاده از چراغ​های نئون، خودرو را متمایز از سایر رقیبانش نشان می​دهد. اما از نیم​رخ، خودرو، بر خلاف نسل جدید اپتیما که از تمامی زوایا بی نظیر است، چندان زیبا به نظر نمی‌رسد. این خودرو در طراحی نقایص بسیاری دارد که شاید یکی از دلایل استقبال نسبتا کم از آن ( در مقایسه با گرنجور ) در بازار کشور هم همین باشد.

  سواری و عملکرد موتور

پس از روشن کردن خودرو و آغاز حرکت با فشردن پدال گاز، پیشرانه تمام توان خود را جهت رضایت راننده در اختیار او قرار می​دهد که نسبت به اپیروس پیشرفت محسوسی داشته و آسان​تر اوج می گیرد. اما در دورهای میانی، فشردن پدال گاز کمی خودرو را با شوک مواجه می​کند و موتور پس از مکثی کوتاه دور بر می​دارد. هر چند که گیرباکس خودرو بسیار مناسب طراحی شده و در هر لحظه آمادگی معکوس کردن دنده و تزریق توان موتور به چرخ​ها را دارد؛ همین امر نیز تا حد قابل توجهی موجب می​شود که خودرو راحت​تر در دنده سنگین دور بردارد.

اما سواری کادنزا آن چیزی نیست که کیا ادعا می​کند، این خودرو به عنوان یک سدان نیمه​لوکس ساخته شده در حالی​که سیستم تعلیق آن بیشتر شبیه به یک سدان اسپرت عمل می کند! پس از این​که سرعت خودرو رفته رفته بالا رفت، آرامش بیشتری در کابین حکم فرما می​شود و لرزش و صدا به حداقل می​رسد ولی وقتی نیاز باشد که خودرو را به صورت اضطراری متوقف کنید، سیستم ترمز عملکرد مناسبی از خود نشان نمی​دهد و فشار زیادی به کابین و سرنشینان وارد خواهد کرد که دلیل آن​را می توان تقسیم نادرست وزن در این خودرو دانست.

  طراحی داخلی

در داخل خودرو ، تا جای ممکن سعی شده فضایی لوکس ترسیم شود اما کیفیت پایین ساخت ادوات داخلی خودرو، کمی سبب گله خریداران می​شود. در مرکز جلو داشبورد خودرو، یک پنل عریض جای گرفته که سعی شده تمامی تجهیزات بر روی آن به صورت منظم نصب شوند و تا حد زیادی در دسترس راننده باشند ولی این پنل تمام قسمت میانی را اشغال کرده و تا حدی فضای درونی خودرو را خسته کننده می​کنند. اما در هر صورت داخل خودرو برتر از طراحی خارجی آن است و اگر امکانات داخلی و راحتی برایتان ملاک باشد و به طرح بیرونی چندان اهمیت ندهید، کادنزا گزینه خوبی برای شما خواهد بود.


رتبه دوم؛ هیوندای آزرا
 
آزرا ( گرنجور ) اصیل​ترین خودرو در بین دو رقیب دیگر بود، چرا که از سال 1986، کمپانی هیوندای، میتسوبیشی دبونایر را با نام گرنجور مونتاژ می​کرد. پس از آن، در سال 1992 نسل دوم این خودرو توسط هیوندای مونتاژ شد تا اینکه در سال 1998، نسل سوم گرنجور، به طور کلی توسط هیوندای طراحی و ساخته شد، نسل بعدی هم که هیوندای آن​را در سال 2005  روانه بازار کرد، به کشورمان نیز راه یافت و با استقبال خوبی هم مواجه شد. این خودرو دارای پیشرانه​ای قدرتمند بود که در سال 2011، با ارائه مدل فیس لیفت و به​کارگیری گیرباکس 6 سرعته، بازده آن به حداکثر رسید. و سرانجام نسل جدید گرنجور با طرحی بی​نظیر در سال 2012 معرفی و راهی بازار شد.

  طراحی خارجی

برتری طراحی خارجی این خودرو، نسبت به دو هماورد دیگر کاملا محسوس است. در طراحی این خودرو، از فرم کلی نسل جدید سوناتا استفاده شده و آشکارا می توان تقلید از بنز سی​ال​اس را در آن مشاهده کرد و ترکیب همه این​ها با فرم نسل قبلی آزرا، خودرویی زیبا پدید آورده​است.

در نمای جلو با به کارگیری چراغ​های هالوژنی و استفاده از نئون در کنار آن​ها، یکی از زیباترین طرح​های هیوندای به​وجود آمده است. و علاوه بر این​ها، خطوط روی بدنه و کاپوت، تا حد زیادی طراحی خودرو را به سوی محصولات اروپایی سوق می​دهد.  در پشت این خودرو، مانند نسل قبلی، چراغ​ها از بالای محل پلاک به هم متصل شده​اند و در بالای آن​ها، با به​وجود آمدن یک برآمدگی، یک اسپویلر زیبا در عقب ماشین جای گرفته است.

  سواری و عملکرد موتور

این خودرو از نظر سواری و عملکرد موتور تا حدی شبیه کادنزا عمل می​کند با این تفاوت که این خودرو مملو از آپشن​های مختلف است و تا حد زیادی سواری را راحت و آسوده​تر می​کند. سیستم تعلیق این خودرو بی​نظیر طراحی شده به طوری که سواری نرم آن نسبت به دو رقیب دیگر، کاملا محسوس است. گرچه دور برداشتن موتور نسبت به کادنزا کمی ضعیف​تر بود اما ضعف مشهودی هم از خود نشان نداد.

وقتی پدال را تا انتها فشار می​دهید، گیرباکس در صورت نیاز به بهترین نحو معکوس کشیده و با تمام قوا سعی می​کند که خواسته شما را برآورده کند. اما نکته مثبت این خودرو ایمنی است که آن​را نسبت به دو رقیبش متمایز می​کند. در این خودرو نقاط کور به حداقل رسیده و ترمز با عملکردی فوق العاده ایمنی خودرو را تضمین می​کند.

  طراحی داخلی

طراحی داخلی این مدل با نسل قبلی به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست. داخل خودرو همانند نسل جدید سوناتا تزیین شده​است. ولی با این تفاوت که در این خودرو، قابلیت​ها و امکانات لوکس به عنوان ملاک اول طراحان در نظر گرفته​شده و تا حدودی از نظر کیفیت می​تواند با جنسیس سدان رقابت کند.

استفاده از دریچه​های کولر کشیده و عمودی، نصب مانیتور، و امکانات لوکس، کمی آب و تاب یک خودروی تجملی را به آن داده که با این قیمت، خودروی دیگری نمی​تواند این آپشن​ها را در اختیارتان قراردهد. علاوه بر این​ها، طراحی زیبا و راحت صندلی​ها نسبت به دو رقیب دیگر، امتیاز مثبتی برای این خودرو محسوب می​شود.


رتبه نخست؛ تویوتا آریون

تویوتا مدل آریون خود را، بر پایه طراحی کمری ساخته است. این خودرو در اصل مخصوص بازار خاورمیانه و استرالیا طراحی شد که مردم آن به خودروهای بزرگ و سنگین علاقه دارند.  در این خودرو، استفاده از آپشن​ها نسبت به دیگر رقبا بسیار ناچیز است که می​توان یکی از دلایل استقبال کم​ از نسل قدیم و جدید این خودرو در ایران را همین دانست. اما موتور قدرتمند و پر توان تویوتا، رقابت میان این خودرو و دو رقیب دیگر در بخش‌های فنی را عملا بی معنی می​کند.

  طراحی خارجی

طراحی نسل قبلی، تا حدی زیباتر و آرام تر از نسل جدید است. در عقب این نسل، تویوتا تا جای ممکن سعی داشته چهره خودرو را تهاجمی نشان دهد ولی همین امر موجب شده تا نجابت و اصالت نسل قبل را نداشته باشد. ولی جلوی خودرو تا حد زیادی شبیه لکسوس شده و نمای لوکس​تری نسبت به نسل قبلی در جلوی خودرو به چشم می​خورد. نکته​ لازم به ذکر در مورد این خودرو این است که در طراحی آن از هیچ خودرویی ( به جز نسل قبل همین مدل ) تقلید نشده و همین نکته خود یک امتیاز مثبت برای آریون محسوب می​شود. اما چیزی که در این مدل کمی از نمای لوکس خودرو کاسته، سپر ها و اسپویلر اسپرت است که تا حد زیادی خودرو را به یک اسپرت شهری شبیه می​کند تا یک سدان نیمه لوکس! البته این سپرها و اسپویلر به صورت یک آپشن بر روی خودرو نصب می​شود.

  سواری و عملکرد موتور

سواری آریون، به هیچ وجه با رقبایش قابل مقایسه نیست. با نشستن در پشت فرمان خودرو و فشردن دکمه استارت، پیشرانه 5/3 لیتری بی سر و صدای آن روشن می​شود. ترمز دستی در سمت راست پدال ترمز، با فشردن پدال مخصوص خلاص می​شده و گیرباکس به راحتی در حالت D قرار می​گیرد، سواری با این خودرو کاملا به خودتان بستگی دارد، اگر با خودرو آرام و نرم برخورد کنید، سواری لوکس و کم​نقصی به شما ارائه می​دهد ولی در صورتی که گاز کمی بیش از حد نیاز فشرده شود، آریون برگ برنده را رو می​کند.

شتاب خودرو به طزر وحشت​آوری بالاست به طوری که در اولین فشار به گاز، کاملا متعجب خواهید شد که چنین خودرویی با حرکت اولیه​ای نرم و آرام چگونه چنین شتابی را در اختیارتان قرار می​دهد! در شتاب​های ناگهانی، تمرکز و هماهنگی خودرو بی نقص است، کمترین مکثی ندارد و تا جایی که بتواند نیاز راننده به شتاب​گیری را بر طرف می​کند. ( البته این خودرو نیاز مرا بیش از حد انتظارم فراهم کرد، چرا که از نظر قدرت ، رقبا هیچ حرفی برای گفتن در مقابل آن ندارند! ) یکی از نقاط قوت این خودرو پدال​های تعویض دنده از پشت فرمان هستند، که بسیار دقیق عمل می​کنند و در طول رانندگی نیم ساعته ما با این خودرو، کوچکترین ایرادی از خود نشان ندادند.

 هندلینگ خودرو عالی نیست ولی نقص خاصی هم ندارد اما یکی از مسائلی که حین رانندگی ما را آزرد، نرمی بیش از اندازه فرمان بود، چرا که گاهی اوقات، چاله​ها و ناهمواری​های خیابان فرمان را از دستمان به اصطلاح می​قاپید. ترمز خودرو هم بدون هیچ نقصی عمل کرد و حتی در سراشیبی هم ضعفی از خود نشان نداد. در مجموع سواری آریون نسبت به دو رقیب دیگر لذت بخش​تر است و در رقابت​های خیابانی، راننده را سربلند می​کند.

  طراحی داخلی

طراحی داخلی خودرو نسبت به نسل قبلی، تغییر چندانی به خود ندیده؛ در پشت آمپرهای خودرو، طراحی کمی پسرفت داشته و نسبت به نسل قبلی خسته کننده​تر به نظر می​رسد. اما در جلو داشبورد، رنگ و بوی طراحی نسل قبل به چشم می​خورد و همه چیز طبق نظم خاصی چیده شده ولی در قیاس با سایر رقبا، امکانات لوکس مشاهده نمی​شود.

 یکی از نقایص داخلی این خودرو، کم بود جای اضافی برای قرار دادن دسته کلید و موبایل است که استفاده از موبایل را در حین رانندگی کمی سخت می​کند.  کیفیت خوب ادوات داخلی، نسبت به دو رقیب دیگر، کاملا محسوس است و با این​که امکانات خیلی زیاد نیست، فضای داخلی چیزی کم از سایرین ندارد.

گردآوری گالری عکس برگزیده ها