این هنرمند با 9 بار جراحی پلاستیک زیباترین زن جهان شد؟ + تصاویر - بیوگرافی بازیگر روجادرفیلم روجارود

بیوگرافی بازیگر روجادرفیلم روجارود

مجسمه و اجرای اورلان به نام «بوسه ی هنرمند» باعث شهرت او در جامعه ی هنری شد و موجب بوجود امدن واکنش های مثبت و منفی شد.
اورلان کیست
اورلان یک هنرمند اجرایی است که از بدن خود و روش های جراحی پلاستیک برای خلق «هنر جسمانی» استفاده می کند. او چهره اش را تغییر می دهد اما دلایل او رسیدن به استانداردهای زیبا یی نیست.او تنها هنرمندی ست که چنین افراطی با بدن خویش کار می کند تا سوالاتی درباره وضعیت بدن در جامعه مطرح کند. او با تغییردادن تن خود، این اصل را مطرح می کند که بدن نه یک وجود زیست‌شناختی، ‌که سطحی برای پذیرش نقوش فرهنگی است.

در سال ۱۹۷۱ او با غسل تعمید خود را اورلان قدیسه نامید و بدن خود را با پارچه های مواج ساخته شده از وینیل سیاه یا چرم سفید آراست.در سال ۱۹۷۲او این لباس های مجسمه وار ماهرانه را در میلان به معرض نمایش گذاشت. از ان به بعد او شروع به پوشدن لباس های اغراق آمیزتری از سبک باروک نمود.عکس هایی با کنتراست رنگی زیاد از اورلان قدیسه به شکل مجسمه های زنده با ویدئوها و عکس های کلاژ شده ادغام شد که دنبال کننده ی داستانی خیالی از شرح حال قدیسه بود.

تصویر بوجود امده از اورلان در آن زمان مجسمه مرمرینی بود که خودش حکاکی کرده بود و به روش علم مجسمه سازی از دوران رنسانس ان را در اندازه های بزرگ و واقعی درآورده بود. تجسم او به عنوان قدیسه، به دلیل جامعه ای بود که به طور سنتی و ریاکارانه تصویر زن را به فاحشه تبدیل کرده بود.

سال ۱۹۷۷ سال مهمی برای اورلان بود. مجسمه و اجرای او به نام «بوسه ی هنرمند» باعث شهرت او در جامعه ی هنری شد و موجب بوجود امدن واکنش های مثبت و منفی شد. در این اثر اورلان در خارج از گراندپالایس, نمایشگاه هنری پاریس، در کنار عکس نیم تنه ای از خود که در اندازه واقعی چاپ شده بود قرار گرفت. در این عکس نیم تنه او تبدیل به یک ماشین خودکار بوسه سکه ای شده بود. مخاطبانی که ۵فرانک سکه در شکاف بین سینه های عکس می انداختند میتوانستند ببینند که سکه انها به محل انشعاب بدن فرو می رود و انجا هنرمند واقعی به بیرون پریده و مخاطب را به یک بوسه واقعی میهمان می کند.

در سال ۱۹۷۸ اورلان در حال آماده شدن برای سخنرانی در یک نشست درباره ویدئو و پرفورمنس آرت(هنر اجرا) بود که ناگهان حالش بد شد و برای یک عمل جراحی به بیمارستان منتقل شد.او در مصاحبه ای با خبرنگار گاردین می گوید: «من تقریبا مرده بودم چراکه دچار یک حاملگی خارج از رحم شده بودم.آنها مجبور شدند که مرا جراحی کنند تا بتوانند زندگی ام را نجات دهند و جنین را از بدنم خارج کنند» اورلان به هنگام ورود به اتاق عمل یک دوربین فیلمبرداری باخود می برد و از پزشکان تقاضا می کند که در طول عمل او را بیهوش نکنند. چیزی که او دید و با دوربینش ضبط کرد الهام بخش کارهایش شد.

او متوجه شد که نقشش در جریاناتی که درحال رخ دادن بود دوبرابر است: او هم مشاهده کننده و هم مشاهده شونده است. برای یک هنرمند فمینیست که سالها بر روی نقش زنان در تاریخ هنر کار کرده بود این لحظه ی الهام بخشی بود. بنابر این او تصمیم گرفت که بارها و بارها به زیر چاقوی جراحی برود.این بار نه به این خاطر که زندگی اش در خطر بود بلکه او معتقد بود که تغییر بدنش با جراحی می تواند یک اثر هنری قدرتمند بشود.

از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ او ۹ عمل جراحی پلاستیک انجام داد و قصدش بازسازی دوباره ی هنر غرب بر روی بدنش بود.او در یکی از جراحی ها دهان خود را به شکل «اروپا» اثرفرانسوا بوچر در اورد. درجراحی دیگر پیشانی خود را به شکل پیشانی بیرون زده «مونالیزا» اثر لئوناردو داوینچی و در دیگری چانه اش را به شکل چانه ی «ونوس» اثر بوتیچلی در ارود.

آیا او تلاش میکرد که خود را زیبا تر کند؟ نه. هدف او این است که متفاوت و قوی باشد و بدنش را برای خلق دوباره خویشتن حجاری کند.نویسنده: روجا رضایی



منبع: aghrabe.com گردآوری پرتال برگزیده ها
,