بدترین ابر خودروهای تاریخ کدامند؟! +تصاویر - عکس ماشین ، عکس موتور - بدترین ماشین جهان

فرض کنید شما به قدری پولدار هستید که می توانید هر ماشینی که دلتان می خواهد را خریداری کنید. شما دلتان یک خودروی ناب، سریع و عجیب و غریب می خواهد. تنها یک ابر خودرو می تواند این رویای طلایی شما را برآورده کند. اما آیا صرفا واژه ی ابرخودرو می تواند تضمین کند که شما یک ماشین شگفت انگیز خریده اید؟

تاریخ پر از ابرخودروهایی است که سازندگان آنها باید قبل از تلاش برای ساختن یک ابرخودرو روی ساختن یک ماشین خوب تمرکز می کردند. شاهد بر این ماجرا لیست اسفناک ترین ابر خودروهای تاریخ است که در ادامه مشاهده می کنید.

نکته: لیست به ترتیب حروف الفبا بوده و ارتباطی با بد تر بودن ماشین ندارد!

Audi Sport Quattro

سال های تولید: ۱۹۸۴-۱۹۸۳

بدترین ماشین جهان

در تاریخچه ی آئودی ابر خودرو های زیادی وجود ندارد و آئودی باید از کوآترو اسپورت که این جای خالی را برای هواداران این برند پر می کند، متشکر باشد! این ابرخودرو میراث مسابقات رالی با خود داشت و یک موتور پرقدرت پنج سیلندر توربوشارژ را در خود جای داده بود و تنها ۲۲۴ عدد از آن ساخته شد. اما آیا کسی جز طرفداران برند چهار دایره برای این موجود کوچک اهمیتی قائل می شود؟ این خودرو زمانی متولد شد که خودروهای کامپکت تر 4WD کلاس B رالی برای رقابت با کوآتروی اصلی یورش برده بودند. راه حل خودروساز این بود که چرخ های عقب و جلو با یک میله غلطان 32 سانتی متری بهم متصل کند. با وجود آن که آئودی یک اسپویلر در حد بولدوزر در قسمت جلوی این خودرو اضافه کرده بود، این مدل هم نتوانست در مسابقات موفقیتی کسب کند.

Ferrari 612 scaglietti

سال های تولید: ۲۰۱۱-۲۰۰۴

بدترین خودروهای تاریخ

فراری مدل های چهار در خود را در بهترین سطح برای چندین دهه ارائه کرده است، ولی تعدادی از آنها مورد توجه قرار نگرفته اند. از این بین می توان به 365 GT4 2+2 با طراحی ظریفش در سال ۱۹۷۰ اشاره کرد که بعدها به ۴۰۰ و ۴۱۲ بدل شد. اما یکی از این مدل ها که سزاوار تحقیر هستند، اسکایلیتی ۶۱۲ است که حتی به سختی می توان به آن نگاه کرد.. ۶۱۲ در هر جهتی پف کرده است و فاصله ی بین محور عقب و جلوی آن ۲۹۵ سانتی متر می باشد که تنها ۷.۶۲ سانتی متر از شورلت سیلورادو کوتاه تر می باشد. همچنین طول کل خودرو ۴۹۰ سانتی متر است. جلوی آن پر از خطوط بهم ریخته است، پهلوی آن شکم دار به نظر می رسد و عقب ماشین سوراخ است. مانند یک ابر خودرو واقعی دید سرنشین در آن ضعیف است، اگرچه برای کسانی که از بیرون به آن نگاه می کنند، اسکایلیتی غولپیکر، بیش از اندازه در دایره دید قرار می گیرد!

Gumpert Apollo

سال های تولید: ۲۰۰۵ تا کنون

رولاند گامپرت سردمدار فعالیت های موتورهای اسپورت آئودی تا میانه ی سال ۱۹۸۰ بود که فعالیت های بی فایده اش را فردین اند پیچ که بعدا مدیر R&D آئودی شد، متوقف کرد. گامپرت مجددا در آئودی منصوب شد و تا سال ۲۰۰۵ در آنجا ماند و برای ساخت ماشین رویایی خود با هکاری رولاند مِیِر MTM شروع به کار کرد. مِیِر خیلی زود پروژه را رها کرد و گامپرت را برای راه انداختن این ابرخودرو تنها گذاشت، خودرویی که با موتور دوقلوی توربوشارژ V8 آئودی تقویت شده و سرشار از تکنولوژی مسابقه بود. آپولو حتی رکورد دور نوربورگرینگ را به خود اختصاص داده بود که توسط پورشه ۹۱۸ اسپایدر شکسته شد. با توجه به این ها چرا این ماشین در لیست ما قرار گرفته است؟ حقیقتا ما متعجب شدیم که چگونه هنگام زدن آن رکورد از هم پاشیده نشد! این ابرخودرو دارای فاصله های زیاد بین پنل ها و کیفیت پایین هم گذاری است. به نظر می رسد قطعات این خودرو به صورت تصادف ی کنار هم قرار گرفته اند! با این حال برای چنین خودرویی باید حداقل ۵۵۰ هزار دلار پرداخت کنید!

Jaguar XJ220

سال های تولید: ۱۹۹۴-۱۹۹۲

XJ220 بعنوان یک مدل مفهومی 4WD تقویت شده با موتور V12 در سال ۱۹۸۸ عرضه شد. متاسفانه هنگام ارائه، این مدل بر خلاف انتظارات با ویژگی های نمایش داده شده در مدل مفهومی فاصله داشت. در واقع وقتی بالاخره پای XJ220 به خیابان ها رسید (برخی برای چهار سال عرضه ی مدل های مفهومی را دنبال می کردند) به یک سیستم انتقال قدرت ساده تر که ترکیبی از محرک چرخ عقب و موتور توربوشارژ V6 بود، مجهز شده بود. کارگاه مهندسی TWR که بیشتر کار توسعه این مدل را انجام می داد، ابرخودرو XJR-15 را به موتور مسابقه ای V12 مجهز کرد ولی برای XJ220 این کار را انجام نداد. تعدادی از مشتریان XJ220 در آن زمان پس از آگاهی از این موضوع سعی کردند قراردادشان را کنسل کنند.

Lamborghini Egoista

سال تولید: ۲۰۱۳

تنها یک نمونه از این خودرو در دنیا وجود دارد و همان یک نمونه هم لیاقت یک جایگاه در این لیست را دارا است! اگویستا یکی از هدایایی بود که لامبورگینی امسال برای صدوپنجاهمین سالگردش به خودش تقدیم کرد! اگویستا پروژه ی یکی از شاگردان والتر داسیلوا سر طراح گروه VW بود. سقف کهربایی رنگ اگویستا، رنگارنگی ماشین هایی که ما عادت به بازی با آنها را داشتیم در ذهن تداعی می کند. دماغه ی آن برای رقابت با یک ماشین فرمول ۱ طراحی شده بود (علیرقم اینکه لامبورگینی مدتی است که در این مسابقات شرکت نمی کند) و درست ترین لغتی که برای خطوط تصادف ی و دریچه های هوای بیشمار آن می توان به کار برد، «بی نظم به معنال واقعی کلمه» می باشد. ناگفته نماند که طراحی چرخ ها هم افتضاح است.

Mercedes-Benz SLR Mclaren

سال های تولید: ۲۰۱۰-۲۰۰۳

وقتی که یک مخترع خودرو و یکی از موفق ترین تیم های فرمول ۱ تاریخ با هم برای ساخت یک ابرخودرو همکاری می کنند، چه اتفاقی باید بیافتد؟ توده ای در حال رشد از مخالفت ها و مصالحه ها! وزن مک لارن SLR با آنچه که از آن انتظار می رفت، فاصله زیادی داشت. حتی خود طراح آن از دماغه الهام گرفته شده از فرمول ۱ که با بدنه ی ساده ی آن پیوند خورده بود، نفرت داشت. به این خودرو «یک کلاسیک در حال ساخت» لقب دادند و تا حدودی هم درست بود. به جرئت می توان گفت این دو خودروساز (بنز و مک لارن) دیگر هرگز برای ساخت یک وسیله نقلیه همکاری نخواهند کرد. خوشبختانه هر کدام از این شرکت ها بطور جداگانه مشغول به راه اندازی ابرخودرو خود به نام های مک لارن MP4-12c و مرسدس بنز SLS AMG شدند.

Mosler Consulier GTP

سال های تولید: ۱۹۹۳-۱۹۸۵

وقتی وارن ماسلر متوجه شد اوراق قرضه ای که باعث ثروتمند شدن او شده بود هیجان کافی برای او ایجاد نمی کند، برای تولید سریع ترین خودروی مجاز شهری بازار دست به کار شد. بر اساس طراحی فایبرگلاس و حبابی آن، کانسولر GTP با یک بسته پر از اجزای گرفته شده از کرایسلر به اتمام رسید. قدرت ماشین از یک موتور قدرتمند ۲.۲ لیتری توربوشارژ چهارسیلندر گرفته می شد که در پلتفرم K-car پنتاستار نیز استفاده می گردید. زیبایی در اولویت این ابرخودرو قرار نداشت و ظاهر زشت کانسولر در طول تحولات زیاد آن بعد از راه اندازی اصلی بهبود پیدا نکرد و همه چیز در همان حالت نمونه اولیه بود. اگر فکر می کنید شکل ظاهری خارجی نقطه ضعف کلی کانسولر است، کافیست سوار یکی از آنها شوید؛ هیچ شرکتی نمی توانست با یک طراحی داخلی بنجل تعطیل شود. بقایای ماسلر سال پیش برای فروش گذاشته شده بود و نهایتا تابستان پیش با راشین سازنده ی کوچک ماشین های اسپورت ادغام شد.

Panther 6

سال تولید: ۱۹۷۷

در سال ۱۹۷۷ رابرت جنکل طراح و بنیان گذار پنتر وستوینز از پنتر ۶ پرده برداری کرد (پنتر ۶ شش چرخ دارد). ادعا شده بود که ۳۲۲ کیلومتر در ساعت سرعت دارد و موتور کادیلاکی ۸۱۹۳ سانتی متر مکعبی توربوشارژ V8 آن با قدرت ۶۰۰ اسب بخار در عقب خودرو قرار گرفته و نیروی محرکه ی آن سه دنده ی اتوماتیک بود. حتی با در نظر نگرفتن طرح گیج چرخ ها که از ماشین مسبقه ای هم دوره ی خود تایرل P34 فرمول ۱ الهام گرفته شده بود، ماشین مفهومی زننده ی سال ۱۹۷۰ مثل یک وسیله ی دیجیتالی مانند تلویزیون یا تلفن بود. پنتر۶ به شکل افتضاحی شکست خورد و تنها دو عدد از آن ساخته شد.

Qvale Mangusta

سال های تولید: ۲۰۰۲-۲۰۰۰

کوآل منگوستا از نگاه سخت گیرانه یک ابرخودرو نیست ولی خرید یکی از آن الآن ۱۱۷۰۰۰ دلار هزینه دارد (درست به اندازه خرید آئودی R8). این ماشین زشتِ مبتنی بر فورد موستانگ توسط مارسلو گاندینی، طراح لامبورگینی میورا و لانسیا استراتوس مشهور طراحی شد، اما زمانی که وی کاملا اصول حرفه ای خود را زیر پا گذاشته بود. بر اساس تصور دِ توماسو بیگوآ، زمانی که پروژه با کمبود بودجه مواجه شد، توسط کیِل کوآل سرمایه گذار کالیفرنیایی دوباره به جریان افتاد و نام برند مسحور کننده خود را از دست داد. بعد از سه سال بازخورد بد و تعداد فروش پایین، حقوق این پلتفرم برای تلفیق با Mg رُوِر رو به مرگ فروخته شدند. آن موقع بود که به MG Xpower SV دلپذیر تبدیل شد. یک ماشین اسپورت با نام گذاری افتضاح که به ندرت به آمار قدرت تبلیغ شده اش رسید و پنل های فیبر کربنی اش با صمغ بسیار زیادی خیس شده بود که تمام مزایای کاهش وزن استفاده از این ماده را نفی می کرد.

Vector W2

سال تولید: ۱۹۸۰

وکتور W2 جری ویِگرت با طراحی شکل ظاهری الهام گرفته شده از فیلم استار ترک سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ دنیای اتومبیل را مبهوت کرد. لامبورگینی کانتچ آن دوره می توانست به سرعت ۳۲۲ کیلومتر در ساعت برسد که وکتور مدعی شده بود W2 می تواند به ۳۷۰ کیلومتر در ساعت برسد. میل شدید وکتور برای ادعاهای واهی و پوچ حداقل دو دهه با 1850-plus-hp که ادعای سرعت ۴۱۸ یا ۴۳۴ را داشت، باقی ماند. W2 هم هیچ گاه به هدف سرعت ادعا شده اش نرسید. شاید دلیل این امر شکل ظاهری مخروطی اش که یک موتور مبتذل GM توربوشارژ V8 بهمراه نیروی محرکه اتوماتیک سه دنده را در خود جا داده بود. بر خلاف سیستم انتقال قدرت محقر آن، آدم باید فضانورد می بود تا داشبورد W2 را که کوچکترین جزئیات داده های خودرو، از جمله فشار سوخت و فشار روغن انتقال، را نمایش می داد، می فهمید. نمونه ساده ی ساخته شده چندین بار آپدیت شد. سیر تکاملی این ماشین نه سال طول کشید تا W8 بالاخره برای یک مشتری مونتاژ شود.

گردآوری: مجله اینترنتی زیگیل

منبع: زومیت