سالروز تولد محمد بن زکریای رازی روز داروسازی - بیوگرافی دانشمندان ، زندگینامه دانشمندان - سالروز زکریای رازی
سالروز تولد محمد بن زکریای رازی روز داروسازی
کیمیای عشق
با وجود بوی ویژه اش، با وجود قِدمت حضورش، جان میلیون ها انسان را تضمین کرده است!
بیمارستانی نیست که هوایش آکنده از عطر یادمان «رازی» و «الکل» نباشد! آری! «اَلْکُلّ»؛ مختصر و مفید، بی هیچ پسوند و پیشوندی! همه آن چه باید باشد! مثل یک نهال نوظهور سرو، سرور و شادی را به خطه «ری» هدیه کرده بود...
سالروز زکریای رازی
آب و هوای ری، با وجود باغ ها و بوستان ها، چشمه ها و قنات های زیبا، همچون بهشتی برایش جلوه می نمود.
هر کوچه و باغ، مثل کتابی قطور از خاطرات او بود؛ خاطرات کودکی، نوجوانی، و حتی اوج نام آوری و آوازه تاریخی اش!
دلش، کم کم، با نور «علم» آراسته می شد و او را مجذوب تمام آینه های معرفت کرده بود. گاهی به موسیقی دل می باخت و گاهی به ادب و ریاضیّات!
امّا زمزمه ای در دلش می پیچید که: باید مس وجود را طلا کرد!
و این زمزمه یعنی: پرداختن به «کیمیا» و دست یابی به عنصر معرفت، اکسیر اعظم، عشق!
آری! عشق؛ اکسیری که هیچ گاه با «الحاوی» نتوانست به آن برسد، امّا با کشف «الکل»، به کمال درک آن رسید!
با کشف الکل، «ابوبکر محمد، زکریّای رازی» در سال 313 پایان نیافت؛ بلکه به تولّد جاودانی رسید؛ جاودانِ جاودان در دل تاریخ!
زنده در دل هزاران هزار زخمی و بیمار در تمام کوچه پس کوچه های روزگار.
از «ری» تا «بغداد»، از «کیمیا» تا «طبّ»، از «دوا» تا «شفا»، از «کتاب الاکسیر» تا «کتاب التدبیر» و در نهایت، همه زحماتش، «الحاوی»، او را از تلاش هایش راضی نکرد؛ صبح و شب برایش یکی شده بود و عظمت نامش در گرو «نابینایی»اش قرار داشت!
افسوس! که همیشه باید شمعی باشد، تا با سوختن و شعله افروختن، روشنایی فرا راه دیگران باشد و این بار، شمع وجود «رازی»، شعله زاری به وسعت جهان پدید آورده بود. هر چند الکل، بوی تلخ روزگار او را، می تراود، امّا هر جا عطر اکسیری اش می پیچد، نوید بهداشت و سلامتی و پیک بهبودی و راحتی است!
هر چند الکل، به قیمت چشم های «رازی» تمام شد، امّا جاودانگی نامش در صحنه تاریخ و محافل علمی قرون گذشته و حال و آینده، دست یابی او را به «اکسیر اعظم» ـ عشق ـ نشان می دهد!
که اگر عشق نباشد، هیچ نامی، نامی نمی شود و هیچ اندیشه ای به جاودانگی نمی پیوندد! عشق نگذاشت که تاریخ، رازی را به ری یا بغداد، محدود کند!
عشق، از رازی، تندیسی آسمانی ساخت که لایقش بود!
امروز، باید به نام رازی، لحظه ای چشم ها را بر هم گذاشت و در زوایای تاریک زمان، به دنبال روشنایی نامش گشت؛ چرا که او، سوی چشم هایش را در راه خدمت به بشریّت و علوم ایرانی ـ اسلامی، از دست داد!
نامی که فراموش روزگاران نخواهد شد و عظمت روز افزونش، به عظمت ایران اسلامی خواهد افزود.
خوشا چنین سرزمینی که مردانی چون: فارابی، رازی، بوعلی و... را به دامان پرورده است!
یاد تمام فرهیختگانِ علم و دانش، ادب و معرفت و فقه و قرآن، ستوده باد!
ویرایش وتلخیص:برگزیده ها
2 اردیبهشت تولد رازی , سالروز تولد رازی