گله های «جمعه ایرانی» ها از پدر 75 ساله + تصاویر - اخبار ستاره ها ، اخبار چهره ها ، سلبریتی ها - علت پخس نشدن جمعه ایرانی

اهالی «جمعه ایرانی» پس از دو ماه دوری از هم و از برنامه شان، به واسطه ی یک جشن تولد دور هم جمع شدند، تولدی برای 75 سالگی رادیو. رادیو برای بسیاری از آنان حکم پدر را دارد اما آنها این روزها از پدر مهربان خود گله مندند.

اهالی «جمعه ایرانی» پس از دو ماه دوری از هم و از برنامه شان، به واسطه ی یک جشن تولد دور هم جمع شدند، تولدی برای 75 سالگی رادیو. رادیو برای بسیاری از آنان حکم پدر را دارد اما آنها این روزها از پدر مهربان خود گله مندند.

علت پخس نشدن جمعه ایرانی

همه حرف ها در تجلیل و جشن تولدی دور از خانه اتفاق می افتد؛ از عباس محبی که گفت جانعلی جوانی بودیم که به رادیو آمدیم اما سوختیم تا بغض های منوچهر آذری که گفت از آن موقع که این برنامه قطع شده است، با ایما و اشاره با آدم ها صحبت می کنم؛ انگار صدای من هم قطع شده است.

آنها با ظاهری شاد برای شرکت در جشن تولد رادیو به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) آمدند، اما در چشمان همه ی آنها حس مشترک غم دوری از خانه و بی مهری موج می زد.

«جمعه ایرانی» در حالی وارد 13 سالگی می شود که این روزها پخش این برنامه از رادیو قطع شده است؛ با این حال هنرمندان «جمعه ایرانی» به نحسی عدد 13 اعتقادی ندارند.

آنها می گویند صورت خود را با سیلی سرخ نگه داشته اند و معتقدند هرگز در طول یک زمان طولانی، هیچ برنامه رادیویی در صبح های جمعه توفیقی مشابه «جمعه ایرانی» را نداشته است. و این موفقیت شاید به دلایل ادب حرفه ای باشد که در این برنامه رعایت شده است.

آنها سازندگان همان برنامه ای هستند که با احتساب سال هایی که تحت عنوان «صبح جمعه با شما» پخش می شد، حدود سه دهه روی آنتن بوده است؛ برنامه ای که اکبر مشکین داشته، سارنگ و صادق بهرامی داشته، منوچهر نوذری و فرهنگ مهرپرور و ... داشته.

آنها در طول این سال ها با فراز و نشیب های زیادی روبه رو بودند اما برنامه شان به قوت خود ادامه داشته و در جذب مخاطب هم موفق عمل کرده است.

***

سعید توکل (سردبیر و تهیه کننده برنامه جمعه ایرانی)، عباس محبی (ایفاگر کاراکترهای جانعلی، امین فخار، ماله چی، آقای نگران در «جمعه ایرانی»)، منوچهر آذری (کاراکتر آقای کارمندیان، شوت زاده، گزارشگر ورزشی، مهران امامیه (مجری، ناصرخنگه، کمال آقا، دادافضولی)، احسان کرمی (کاراکتر مثبت اندیش، آقا لاری، آلن، مجری شصت ثانیه)، امیر سهیلی (کاراکتر آقای جوگیر، فرهادپلنگ، یقلوی، حیف نون، گیربازار)، اصغر سمسارزاده (کاراکتر آقای معترض، رییس باشگاه چاخانیستها، اصغرولش کن)، امیرپارسی (مهندس پیمان، یزدی، اوستای عبدلی)، حسین هاشمی (نویسنده آیتم 60 ثانیه و باشگاه چاخانیستها) و صادق عبدالهی (نویسنده متن مجریان، شاعر ترانه های طنز، مسابقات و ...) هنرمندان «جمعه ایرانی» بودند که در ایسنا حاضر شدند و ضمن یادآوری خاطرات مشترکشان در این سال ها از توقف حال حاضر این برنامه گفتند.

این جملات بخش هایی از درد دل هنرمندان جمعه ایرانی هاست:

«اما بخش غم انگیز این است که ما الان یک خانواده ایم اما پدر مهربانمان به فکر ما نیست»، «ما به نقطه ای رسیده ایم که حرف همدیگر را نمی فهمیم»، «با صداقت جلو رفتیم»، «آقای سرافراز، سردرگمی دارد طولانی می شود!»،«رابطه سازمان با هنرمندان ، رابطه کارفرما و کارگر است»، «وقتی می گویند می شود برنامه دیگری بسازید که 180 درجه برگردد، مسلما اشکال از جای دیگر ناشی می شود...»، «تصور مدیران این است حالا که من آمدم پس باید رادیو را عوض کنم»، «مسوولان ما آستانه تحمل شان پایین است»، «چطور یک موقع ما رادیویی بودیم برای هر دردی درمانی، حالا ما خودمان زهر هلاهل شدیم؟»

*** یک چیزی خیلی غم انگیز است

 

امیر سهیلی در نشست ایسنا

امیر سهیلی، از بازیگران «جمعه ایرانی» می گوید: یک چیزی خیلی غم انگیز است اینکه به عنوان مثال وقتی ساختار یک خانواده را در نظر می گیرید اگر من و برادرم با یکدیگر به اختلاف می رسیم، در نهایت و در رأس این ماجرا پدر است که همه را به یک بهانه ای دعوت می کند و با هم آشتی می دهد. حال اگر یک سوءتفاهم هم بود، برطرف می شود، اما بخش غم انگیزش این است که ما الان یک خانواده ایم اما پدر مهربانمان به فکر ما نیست.

*** این دو گروه تفاهم ندارند

احسان کرمی نیز در این مراسم، اتفاقی که برای «جمعه ایرانی» افتاده است را حاصل یک عدم تفاهم بین رادیو و گروه «جمعه ایرانی» می داند و می گوید: نکته اینجاست که ما به نقطه ای رسیده ایم که حرف همدیگر را نمی فهمیم و متأسفانه تبدیل به یک پدیده همه گیر در سازمان چه در رادیو و چه در تلویزیون شده است و نتیجه اش فعلا جز اینکه چهره های مورد توجه از سازمان صداوسیما بروند چیز دیگری نیست.

*** سازمان آسیب پذیر

او ادامه می دهد: سازمان صداوسیما با این عرض و طولی که دارد متأسفانه تبدیل به سازمان آسیب پذیری شده است و از بیرون برایش تصمیم گیری می شود و اغلب نمی دانیم با چه کسی طرفیم. در رادیو این اتفاق می افتد در تلویزیون هم همین اتفاق می افتد. این برنامه حدود 50 سال به این شکل و فرم روی آنتن رادیو رفته و عوض کردنش یعنی اینکه مخاطبانش عوض می شوند. در حالی که مردم با این نوع فرم و برنامه رشد کردند و بزرگ شدند و نسل به نسل به آن خو گرفته اند و ذهنشان مملو از خاطره های فراموش نشدنی و شیرین است.

احسان کرمی در نشست ایسنا

*** آقای سرافراز سردرگمی دارد طولانی می شود!

کرمی توقف شش ماهه برنامه «جمعه ایرانی» را اتفاقی بسیار غم انگیز در آستانه 75 سالگی رادیو عنوان می کند و می گوید: به هر حال بعد از تغییر مدیریتی یک مقدار سردرگمی ایجاد می شود. اما با آمدن آقای سرافراز این سردرگمی دارد طولانی می شود. با روحیاتی که شخصا از خانم آبروانی می شناختم، تصور می کردم که بعد از آمدن ایشان حوزه طنز موفق عمل خواهد کرد. در تلویزیون هم درست است که مهران مدیری سریال خود را آورد اما در نهایت به خراب شدنش منجر شد و عملا «در حاشیه» تعطیل شد.

این مجری و هنرمند رادیو می گوید: در حال حاضر یک ساختمان در ترکیه همه ی صداوسیمای ما را با این طول و عرضش می بلعد؛به خاطر اینکه برای جذب حداکثری مخاطب برنامه ریزی دارد. اما ما کاملا این مساله را نفی می کنیم و فکر می کنیم در تمام طول سال اگر یک «کلاه قرمزی»، یک سریال «پایتخت» و یک «میکائیل» بسازیم بس است. تلویزیون در طول روز باید سه - چهار سریال جذاب داشته باشد. تلویزیون در طول روز باید 10 الی 12 ساعت برنامه جذاب داشته باشد، تا مخاطب را جذب کند و مردم اینقدر راحت ماهواره را انتخاب و نگاه نکنند. الان به زودی رادیوهای اینترنتی رادیوهای معمولی را می بلعند، تلویزیون های اینترنتی، تلویزیون های معمولی را می بلعند و متأسفانه سازمان بی تفاوت عمل کرده است.

*** م حافظ ه کاری در حد اعلاء

او در بخش دیگری از این مراسم درباره ی لزوم حمایت مدیران از برنامه سازان برای ورود به حوزه های جدید نیز اظهار می کند: متاسفانه در حال حاضر رابطه سازمان صداوسیما با هنرمندان ، رابطه کارفرما و کارگر است؛ یعنی م حافظ ه کاری در حد اعلاء، هیچ گونه حمایتی به ضرس قاطع از هنرمندان نمی شود و سازمان صداوسیما به عنوان یک نهاد فرهنگی و هنری نمی تواند با رابطه کارگر و کارفرما برنامه جذاب بسازد. می گویند که مبادا با ساخت برنامه ای به قومیتی بربخورد، به دکترها بربخورد، به معلم به پلیس به قاضی، به ورزشکار و به وکلا بربخورد؛ این طوری که نمی شود برنامه ساخت. هیچ حمایتی از هنرمندان وجود ندارد. تنها برنامه هایی که با مقام معظم رهبری دیدار کردند، یکی «گروه صبح جمعه» و دیگری «روایت فتح» بود، پس این برنامه به غیر از اینکه مورد قبول مردم بود، در این سال ها از سوی مقامات درجه یک کشور هم مورد توجه بوده و آن را گوش می کردند.

مهران امامیه در نشست ایسنا

*** پس از 30 سال به زیر و بم «جمعه ایرانی» واردیم

امامیه نیز می گوید: زیر و بم برنامه «جمعه ایرانی» را بعد از 30 سال، آقای توکل – سردبیر و تهیه کننده – می دانند؛ اینکه چه می خواهند، چه چیز باید پخش شود، ما به زیر و بم کار واردیم و می دانیم مردم و مسوولان چه انتظاری دارند. اما وقتی می گویند برنامه دیگری بسازید که 180 درجه برگردد، مسلما اشکال از جای دیگر ناشی می شود.

*** سریال مدیری از نگاه «جمعه ایرانی ها»

این مجری و هنرمند «جمعه ایرانی» با اشاره به اتفاقاتی که برای برنامه مهران مدیری افتاده، اظهار می کند: انصافا در بیمارستان های ما مگر این گونه نیست. 30 - 40 درصد همین طور است و البته درصدی هم اغراق باید در آن باشد. در کار طنز، باید غلو و اغراق باشد. الان در «جمعه ایرانی» این اتفاق می افتد. در حالی که گفته می شد «جمعه ایرانی» تنها برنامه ای است که حداقل حرف دل مردم را می زند. اینکه تخم مرغ گران شد، مسکن وضعش این گونه شد، گوجه گران شد و ... . نباید که جلوی حرف دل مردم گرفته شود، این یکی از دغدغه های ماست.

امامیه با اشاره به اینکه هنرمندان «جمعه ایرانی» خیلی برای این برنامه زحمت کشیده اند، می گوید: برای این برنامه بی نهایت زحمت کشیده شد تا «جمعه ایرانی» تبدیل شد به «جمعه ایرانی» که الان می بینید. این برنامه خیلی سال است که روی آنتن است. هرسال زمانی که اسفند ماه می شد، آقای توکل تأکید داشتند که برویم با یک فکر نو برای سال جدید بیاییم. همین امسال هم مطرح شد که فکرهایمان را روی هم بریزیم و نظر دهیم تا مردم چیز جدیدتری از «جمعه ایرانی» بشنوند. یعنی زمانی نبوده است که ما یکنواخت برنامه را برویم. نویسندگان هم زحمت کشیدند و چیزهای جدید نوشتند ولی متأسفانه مسوولان این را نمی بینند.

*** چرا این رسانه نمی تواند با بچه ی خود صحبت کند

سهیلی در ادامه مطرح می کند: غم انگیز است که چرا خود رسانه، خود این پدر نمی تواند با ادبیات خودش با بچه ای که سال ها تربیت کرده است، صحبت کند. وقتی من نتوانم با بچه ای که 30 سال تربیت کرده ام و به اینجا رسیده است صحبت کنم، مصیبت است. بدترین شکلش این است که می گویند می خواهیم تغییر دهیم. خب درست بگویید، چرا به این شکل. نمی توان که یک دفعه ساختار برنامه را عوض کرد. چه طور نمی توانند مدیریت کنند؟ آن وقت عنوان مرخصی برای این اتفاق گذاشته می شود. مردم باهوش هستند مگر می شود یک برنامه طنز به یک باره شش ماه به مرخصی برود؟

*** اتفاقی که یک باره در برنامه «عموپورنگ» افتاد

او که با ایفای کاراکتر «سلطان» با برنامه «عمو پورنگ» همکاری داشت، سپس به اتفاقی که در این برنامه پیش آمد اشاره می کند و می گوید: یک روز در برنامه تلویزیونی اتفاقی افتاد و آمدند در پشت صحنه برنامه «عمو پورنگ» و گفتند کسی از بچه ها دست نزند! انگار سلیقه همین است. یک دفعه بعد از 140 تا برنامه گفتند حالا نباید دست بزنید و ما نفهمیدیم چرا؟ مدیر آمد و گفت بچه ها نباید دست بزنند. و چیزی که ما گفتیم این بود که آقا اجازه بدهید این تعداد تمام شود، این بچه ها بزرگ می شوند، به ما می خندند.

*** در این 30 سال یعنی همه این آدم ها ایراد داشته اند

سهیلی همچنین می گوید: این برنامه تلاش می کند که زنده نمایی اش بیشتر از تولیدی بودنش باشد. در این 30 سال یعنی همه این آدم ها ایراد داشته اند؛ تغییر، زمان می خواهد ما که نمی توانیم به یک باره توقف کنیم.

سعید توکل و منوچهر آذری در نشست ایسنا

*** رادیوی خاموش رادیوی مرده است

توکل نیز در بخشی دیگر از این نشست اظهار می کند: داستان اصلی این است که واقعا صاحبان اصلی رسانه ملی چه کسانی هستند. اعتقادمان این است که صداوسیما یکی از واحدهای مستقل در کشور است که زیر نظر مقام معظم رهبری اداره می شود و به نوعی جدای از سه قوه است. در عین اینکه با همه همزبانی و همدلی می کند اما همه معترفند که صداوسیما متعلق به مردم است.

وی به حضور بهروز رضوی به عنوان مهمان در برنامه «جمعه ایرانی» اشاره می کند و می گوید: ایشان حرف جالبی زدند و گفتند که «رادیوی خاموش رادیو مرده است. اصلا ما بی خود کار می کنیم اگر کسی رادیو روشن نکند.» آن روزی که سر ضبط ما آمده بودند، در حضور جمعیت انبوه کمی استرس به او دست داد و می گفتند: «من تا به حال اینقدر رادیویی نشده بودم که نفس به نفس با مخاطبم جلو بیایم و ارتباط برقرار کنم.»

*** تصور مدیران؛ من آمدم پس باید رادیو را عوض کنم

وی می گوید: ما اگر قلبا اعتماد داشته باشیم که صاحبان رسانه مردم هستند باید به خواسته های آن ها احترام بگذاریم، این تصور نشود که من آمدم مسؤول شدم پس حالا باید رادیو را عوض کنم.

*** ماجراهای آقای ملون چه شد؟

توکل همچنین با اشاره به آیتم ماجراهای آقای ملون می گوید: وقتی ما در برنامه ای متوجه شویم کاراکتری کم نمک است آن را پایان می دهیم. ما ماجراهای آقای ملونی داشتیم. بنده افتخار همکاری با منوچهر نوذری و آقای شیشه گران و دوستان دیگر را داشتم. بعد از سه سال نوشتن آقای ملون را متوقف کرده بودم؛ البته ایشان کمی هم از من دلخور شده بودند، ولی به نتیجه رسیدیم که اگر ماجرای آقای ملون همین جا در اوج رها شود و در خاطره ها بماند بهتر است.

*** هنوز هم نام مرحوم نوذری با آقای ملون مترادف است

سردبیر و تهیه کننده «جمعه ایرانی» می گوید: هنوز هم که هنوز است، هر وقت اسم مرحوم نوذری می آید، با آقای ملون مترادف است و خاطراتش زنده می شود. ما هر چه که داشتیم در طول این سال ها در چارچوب بوده است و در برنامه ها مصالح لحاظ می شده است. ریتم و موضوعات برنامه با توجه به اضافه شدن مخاطبان جوان عوض شده مسائلی که امروز از آنها حرف می زنیم بسیار متنوع تر از آن سالهاست و به همین دلیل تنوع و به روز بودن سوژه ها و موسیقی و ترانه ها هم لازم است.

صادق عبداللهی و امیر پارسی در نشست ایسنا

*** توفیق «جمعه ایرانی» برای مخاطب

عبداللهی، از نویسندگان جمعه ایرانی می گوید: در هفتاد و پنج سالگی رادیو بهترین تجلیل، این نوع تجلیل کردن است. چون همه را به فکر فرو می برد تجلیل و جشن تولدی دور از خانه.

او می گوید: ما الان می خواهیم بگوییم در 75 سالی که از سن رادیو گذشته و سه دهه ای که از برنامه «جمعه ایرانی» گذشته، شاید به نسبت جمعیتی که مملکتمان دارد و گسترش شبکه های تصویری اعم از ماهواره و غیره، هرگز برنامه ای رادیویی در صبح های جمعه، این توفیق را نداشته که الان «جمعه ایرانی» در طول 11 - 12 سال گذشته داشته است. آن هم شاید به دلایل ادب حرفه ای باشد که در این زمینه رعایت شده است. برنامه های طنزی را پیش از این دیده و شنیده ایم که در طول سال های گذشته چندان مراعات ادبی حرفه ای را نمی کردند. ما افتخار می کنیم که دائم در این برنامه به این نکته توجه می کنیم که اعضای خانواده در کنار هم در حال شنیدن این برنامه هستند و این برای ما افتخاری بود که در طول این مدت «جمعه ایرانی» توفیق خودش را از دست نداده است.

حسین هاشمی در نشست ایسنا

*** با صداقت جلو آمدیم

حسین هاشمی نیز در ادامه می گوید: به واسطه مسائلی که برنامه «جمعه ایرانی» از نظر اجتماعی و اخلاقی رعایت کرده است، آنقدر این برنامه به همت همه به موفقیت نائل شد که من می توانم به شما به جرأت بگویم، شاید تنها برنامه صداوسیماست که هفته ای دو ساعت و نیم، مردم تمام شبکه های ماهواره ای را کنار می گذارند و شنونده آن هستند. ما با صداقت جلو رفتیم و با صداقت تمام جوانب اجتماعی را سنجیدیم و این برنامه را ساختیم و پخش کردیم و این، بالندگی بسیار موفقیت آمیزی برای سعید توکل و دیگر هنرمندان ماست.

*** مسوولان ما آستانه تحمل شان پایین است

امیر پارسی از هنرمندان رادیو می گوید: نمی دانم هدف شما از نشست این بود که گله و شکایت های ما را بشنوید یا 75 سالگی رادیو را جشن بگیرید؛ اما من می خواهم کمی راجع به رادیو و طنز صحبت کنم. همه می دانند تفاوتی بین طنز و کمدی است، طنز یک کمدی با محتواست. یک کمدی مردمی است که علاوه بر اینکه مردم را می خنداند هدف هم دارد. متأسفانه مسوولان ما آستانه تحمل شان پایین است من هم در تلویزیون کار کردم هم در رادیو، واقعا رادیو خیلی سخت تر از تلویزیون است همان طور که تئاتر خیلی سخت تر از سینماست.

*** سختی خنداندن مردم از طریق رادیو

این هنرمند ادامه می دهد: این را به جرأت می گویم اکثر دوستانی که در تلویزیون کار می کردند فکر می کنند واقعا می توانند طنز را در رادیو هم اجرا کنند بیایند و اجرا کنند تا ببینیم موفق هستند یا نه. اما این گروه «جمعه ایرانی» بسیار موفق عمل کرده است و این را از ته دلم می گویم. خنداندن مردم از طریق رسانه رادیو خیلی سخت است نه تنها خنداندن بلکه بازی کردن و نمایشنامه کار کردن در رادیو واقعا سخت است.

امیر پارسی در نشست ایسنا

*** باید به رادیو بها داده شود

پارسی با بیان این پرسش که نمی دانم چرا مسوولان ما رادیو را فراموش کرده اند؟ می گوید: «جمعه ایرانی» که جای خود دارد. شما ببینید چند دقیقه در هفته مردم رادیو گوش می دهند. جوان دیگر جذب نمی شود. این است که کمی باید به رادیو بها داده شود. امیدوارم مسوولان این طور فکر کنند به رادیو بیایند، به رادیو اهمیت بدهند. همین جوانانی که جذب شدند سطح رادیو را می توانند بالا ببرند. «جمعه ایرانی» تنها برنامه ای است که 32 میلیون خط برگشت شنونده داشته و این کم چیزی نیست. شما کجای دنیا می بینید یک برنامه رادیویی 33 میلیون شونده دارد. یک مقداری کلاهمان را قاضی کنیم.

*** شنونده دیگر با مرغ سحر ناله سر کن اقناع نمی شود

امامیه در ادامه می گوید: در برهه ای می گفتند سن مخاطبان رادیو به 25 تا 40 سال می رسد. جوانان بین 17 تا 25 سال رادیویی نیستند. ما چه کار کنیم؟ اولین فکری که به ذهن ما خطور کرد این بود که رادیو را بین مردم ببریم. چیزی که در «قند و نمک» اتفاق افتاد. بعد از رفتن رادیو بین جوانان این فکر شد که چه طور جوانان را اقناع کنیم؟ گفتیم با ترانه هایی ارتباط دهیم که به سنشان می رسد. دیگر نمی شود با مرغ سحر ناله سر کن مخاطب جوان را اقناع کنیم. نویسنده و هنرمندان خوش قریحه و جوان دعوت کردیم. درست است که می گویند آهنگی که پخش می کنیم، تداعی کننده ی فلان ترانه است، اشکالی ندارد، گویش و حرفی که زده می شود فرق می کند. مهم بستری است که ما حرف خودمان را می زنیم.

*** سخت است یک شبه بیایی و برای همه تصمیم بگیری

سعید توکل نیز در ادامه با تایید سخنان امامیه می گوید: کمدی کار کردن بر روی ترانه های مشهور، یکی از ترفندهای رسانه برای کار طنز در تمام دنیاست. در آمریکا، اروپا و آسیا هم از این آهنگ های معروف استفاده می کنند. به این شکل که از آهنگی که به گوش آشنا می آید استفاده شده و شاعر مسأله روز خود را با آن منطبق می کند.

*** جانعلی جوانی بودیم که رادیو آمدیم اما ...

عباس محبی نیز درباره ی هنرمندان طنز می گوید: یک دوستی از من پرسید، ببینم همه کسانی که در کار طنز هستند مثل شما غمگین هستند؟! گفتم که اگر راستش را بخواهید بله. هنرمند، مخصوصا کسانی که در کار طنزند مثل یک باتری می مانند که به تعداد مردم به آنها لامپ وصل است. هر چه بیشتر به لامپ وصل شویم، زودتر خالی می شویم. شما حساب کنید ما خودمان، خودمان را شارژ می کنیم، وای به حال روزی که مدیران باتری ما را خالی کنند. ولی یاد ندارم در این مدت کسی به ما زنگ زده و تشکری کرده باشد.

*** در این مدیرستان چه خبر است؟

او ادامه می دهد: ما مثل شمع همگی در این برنامه آب شدیم وهمین طور سوختیم. من حدود دو سال از برنامه «جمعه ایرانی» منفک شدم و گفتم حالا بروم به این ساختمان رادیو؛ ساختمانی که همه مدیران در آن هستند و برویم و ببینیم در این مدیرستان چه خبر است. مثل این می ماند که یک نفر یک جابه جایی داشته، نه یک زنگی، نه یک خبری، انگار نه انگارعباس محبی یکی از شاگردان همین برنامه بوده که بیش از نیم قرن سابقه دارد. اصلا انگار نه انگار که به این ساختمان شهدای رادیو رفته ای!

*** چه بر سر آن پیانو ارزشمند آمد؟

وی در ادامه ی صحبت هایش از بی توجهی به پیانویی گفت که در ساختمان شهدای رادیو گذاشته شده است؛ پیانویی که انوشیروان روحانی با آن زده است. روح الله خالقی با آن اتود کرده است. بزرگانی مثل معروفی با آن کار کردند، بنان کنار این پیانو ایستاده و خوانده است.

محبی می گوید: یک عده آدم بی سلیقه پیانویی که در استودیو هشت ساختمان ارگ بود را به ساختمان شهدا آوردند. می دانید این پیانو کدام پیانو است؟ این پیانو همان پیانویی است که مرتضی خان محجوبی با آن زده است، این پیانو کدام پیانوست؟ پیانویی که انوشیروان روحانی با آن زده است. روح الله خالقی با آن اتود کرده است. بزرگانی مثل معروفی با آن کار کردند. بنان کنار این پیانو ایستاده و خوانده، آن وقت این پیانو را آورده اند و گذاشته اند در ساختمان شهدای رادیو و بچه های کارکنان رادیو از روی آن بالا می روند!

این هنرمند می گوید: من نسبت به این چیزها متعصب هستم و به این تعصب افتخار می کنم. به هیچ وجه جاذبه هنری در ساختمان شهدای رادیو حاکم نیست. المانی از هنر در این ساختمان وجود ندارد هر موقع ما رفتیم به جای اینکه شارژ شویم باتریمان خالی شد و آمدیم. من بغض کردم وقتی دیدم بچه های خانم های اداره ای که متأسفانه فرقی با اداره ثبت احوال ندارد، با پا روی پیانو راه می رفتند و مادرانشان هیچ اعتنایی به آن ها نمی کردند. پیانویی که باید در موزه نگهداری کنند.

عباس محبی در نشست ایسنا

*** گله از بی احترامی به یک استاد رادیو

او سپس می گوید: استاد امیر نوری باید در این راهروها این آبدارخانه آن آبدارخانه بچرخد و خستگی درکند؟ معذرت می خواهم آنوقت آن کسی که منشی و دفتردار و این ها هست باید یک جایگاه و جای مشخص داشته باشد. آقایان مدیران لااقل بروید پرونده این آقای نوری را بیاورید و بدانید او کیست؟ او در حالی که زنده است باید مجسمه و تندیسش را ببیند. وقتی ساختمان رادیو را دیدم، واقعا یک جوی آن جا حاکم است که مدیران هم تقصیری ندارند. آنجا به گونه ای مدیریت می شود که ایران خودرو مدیریت می شود. همان طوری که ثبت احوال مدیریت می شود و یا اداره های دیگر؛ یک نظام اداری و بروکراسی بر آنجا حاکم است و مدیران مقصر نیستند .

اصغر سمسارزاده در نشست ایسنا

*** دو کلام حرف حساب

در بخشی دیگر اصغر سمسارزاده سخنش را اینگونه آغاز می کند و می گوید: فقط با مدیر رادیو صحبت و دو کلام حرف دارم. نمی دانم ایشان چند سالشان است، ولی فکر کنم به اندازه سن شما که آمدید و دستور قطع این برنامه را صادر کردید یا کار دیگری کردید، این برنامه روی آنتن بوده است. «جمعه ایرانی» اکبر مشکین داشته، سارنگ داشته، صادق بهرامی و... داشته که ما آرزوی دیدن آنها را داشتیم و می آمدیم جلوی رادیوی میدان ارگ تا آنها را ببینیم.

او به پرطرفدار بودن برنامه «جمعه ایرانی» در کشورهای دیگر اشاره می کند و می گوید: برنامه ای در رادیو سوئد بود که با من تماس گرفتند و راجع به نقشم با من گفت وگو کردند. گوینده با من شروع به حرف زدن کرد و گفت شما نمی دانید اینجا سر این برنامه چه خبر است.

او در پایان می گوید: 50 سال است برنامه را رفتیم شما هم بالاخره سه سال دیگر می روید و باز این برنامه پخش می شود .

*** وقتی جمعه ایرانی قطع شد صدای من هم قطع شد

وقتی صحبت عشق به رادیو به میان می آید، منوچهر آذری که تا این لحظه ساکت بود، شروع به صحبت می کند.

او یکی از هنرمندان ی است که جوانی اش را پای این برنامه گذاشته است. از زبان او شنیدن اینکه به رادیو عشق داشته است، خالی از لطف نیست.

آذری می گوید: می خواهم بگویم سپاسگزار خبرنگاران عزیز ایسنا هستم که امروز پذیرای ما شدند. می خواهم بگویم از آن موقع که این برنامه قطع شده است صدای من هم قطع شده است. با همسرم به صورت کرولالی صحبت می کردم. وقتی پرسید چرا، گفتم خب صدای منم قطع شده است دیگر.

*** «جمعه ایرانی» همراه رزمندگان در سال های جنگ

او که همزمان با بیان جملاتش بغض کرده است، می گوید: من سال هاست برای خنداندن مردم زحمت کشیده ام. از جان و دل و زندگی ام مایه گذاشته ام به خاطر اینکه مردم را شاد کنیم. دوست داریم دل مردم ایران شاد باشد. در طول سال های جنگ اگر برنامه ما را گوش داده باشید ما از جبهه نامه داشتیم که از ما تشکر می کردند و می گفتند چقدر خوب است که شما جمعه ها می آیید و ما را شاد می کنید و ما شارژ می شویم بعد هم مقاومت می کنیم. آنها حتی اسم ما را جزو امدادهای غیبی گذاشته بودند که داستان مفصلی دارد. می خواهم بگویم که «جمعه ایرانی» جای خودش را دارد. اما مردم سوال می کنند که چه شد؟

او ادامه می دهد: ما به پول و مادیات فکر نکردیم. در سالن ایوان شمس شاهد بودید که برای حضور در برنامه وجهی از کسی نمی گرفتیم و همه رایگان می آمدند. ما حدود 60 نفر هنرمند، برنامه را با جان و دل تهیه می کردیم و الان هم همین طور. بدانید که ما برای مردم از جان مایه گذاشتیم. در دو سه هفته ای که برنامه پخش نمی شود، آنقدر با تلفن سراغ این برنامه را از من گرفته اند برای اینکه من بین مردم هستم و از مردم جدا نیستم. من به آقای توکل گفتم که شما چرا 60 نفر را دور خود جمع کرده اید. ما چهار نفر هم که باشیم می توانیم کار را ضبط کنیم اما او گفت نه جوانان هم باید بیایند.

آذری سپس یادآور می شود: من خودم 40 سال از عمرم را در رادیو گذراندم، از زمان نصرالله محتشم، اکبر مشکینی، ژاله محتشم، مهین دیهیم، حیدر صارمی، مرتضی احمدی، فرهنگ مهرپرور، منوچهر نوذری خدا همه این ها را بیامرزد ما با همه این عزیزان کار کردیم. بعد آقای شیشه گران و آقای توکل آمدند. با چه مکافاتی این برنامه روی آنتن می رفت. آقای توکل مریض بودند، چه کسی آمد بپرسد ناراحتی او چیست. ما نیاز به مردم داریم نیاز به نفس مردم داریم که بیاید به ریه های ما تا ما زنده بمانیم و برای مردم برنامه بسازیم. چطور یک موقع ما رادیویی بودیم برای هر دردی درمانی حالا ما خودمان شدیم زهر هلاهل؟!

*** انگار بعضی ها ناظر پخش از مادر به دنیا می آیند

سعید توکل در بخش پایانی این نشست می گوید: وقتی که عرصه به کار ما تنگ شود، فکر کردیم شأن و متانت و منزلت وعزت نفس گروه به این است که بگوییم می رویم مرخصی و بهتر است تا به جای اینکه این آمار بایدها و نبایدها بالا برود و این برنامه تبدیل به شیر بی یال و دم شود برویم مرخصی. امیدواریم به لطف خدا و حمایت مردم اتفاق های خوب بیفتد ما کاری که در این قالب آزموده و تجربه شده بلدیم، این است. مدیران صدا در سال های اخیر اصلا از مشکلات تهیه این برنامه کاملا بی اطلاع بودند. یک عده ای هستند که ما نمی بینیم و درباره برنامه ما نظر می دهند. تعبیر قشنگی نیست اما انگار بعضی اشخاص ناظر پخش از مادر به دنیا می آیند! در دنیا مدیریت رسانه یک علم است. یک دانش است، کسی که هنرپیشه شود می گوید تو کجا این هنر را یاد گرفتی؟ پیش چه استادی بودی؟ اتفاقات اخیر من را به این جمع بندی رساند. من اگر صحبت از آقای لاریجانی، ضرغامی، خجسته و صوفی کردم به دلیل سابقه هایی است که داشتند و می دانستند که خواص کشور و عوام مردم به عنوان ارزان ترین وسیله ی ایجاد لبخند شادی آفرین بین مردم به آن علاقه دارند.

*** مرخصی اجباری!

این سردبیر رادیو سپس می گوید: توجهی که ایسنا به جمعی از بچه های رادیو داشته که اغلب 30 - 40 سال فعالیت در رادیو را در کارنامه خودشان دارند جای تشکر دارد. بیشتر جای تذکر دارد که اختیار این مجموعه رسانه دستشان است و توقع داریم به خودشان بیایند و یا به مردم بیایند. حداقل مشورتی کنند. وقتی هم می پرسیدیم که از کجا گفته اند، می گفتند از بالا و ما بالاخره نفهمیدیم این بالا کجاست؟! و حالا در خدمت شما و در مرخصی اجباری به سر می بریم. امیدواریم دوستان با مساعدت خود مدیریت رادیو و صدا به مدیران قبلی حداقل و خواسته های مردم مراجعه کنند. ان شاءالله که جا باز شود و بچه ها بتوانند بهتر از گذشته کار کنند.

سعید توکل در پایان این نشست می گوید: در شرایط الان مملکت، فضا حساس شده است و به نظر لزوم وجود چنین برنامه ای چندین برابر گذشته است. ما برای اینکه مردم آرامش و لبخندی در دلشان داشته باشند باید فضای مفرح ایجاد کنیم که مقداری قابل تحمل تر باشد.

به گزارش ایسنا، هنرمندان «جمعه ایرانی»، در پایان ابراز امیدواری کردند که با مساعدت خود مدیریت رادیو و توجه به خواسته های مردم، «جمعه ایرانی»ها بتوانند بهتر از گذشته کار کنند.

اخبار فرهنگی - ایسنا