زندگینامه جمشید مشایخی - بیوگرافی بازیگران ، بیوگرافی هنرپیشه ها - جمشید مشایخی درگذشت
تکذیب خبر درگذشت استاد جمشید مشایخی / حال استاد خوب است
خبر درگذشت استاد جمشید مشایخی بازیگر پیشکسوت تئاتر و تلویزیون شایعه است.
دقایقی پیش در شبکه های مجازی خبری مبنی بر درگذشت استاد جمشید مشایخی منتشر کرد. در این خبر آمده است: «بانهایت تاسف، درگذشت هنرمند محبوب، مردمی و پیشکسوت سینما، جمشید مشایخی را به عرض می رسانیم. جمشید مشایخی ساعت یازده صبح امروز براثر ایست قلبی توسط اورژانس به بیمارستان تهران پارس منتقل شد، لیکن دقایقی قبل در سن هشتادویک سالگی دارفانی را وداع گفت. بنا به درخواست خانواده این هنرمند که حسب وصیت ایشان که خواسته بودند در زمان فوت یک روز جنازه ایشان در خانه پدری بماند از اعلام رسمی این خبر تا صبح فردا اجتناب نموده اند.»
این در حالی است که پیگیری های خبرنگاران، عکس این خبر را اثبات می کند چرا که با برقراری ارتباط با بیمارستان تهران پارس، این بیمارستان خبر بستری بودن جمشید مشایخی را تکذیب کرد. همچنین بر اساس تماس تلفنی با منزل مشایخی، شایعه درگذشت وی رد شد.
جمشید مشایخی
جمشید مشایخی متولد ۱۳۱۳ در تهران است. او پیش از حضور در سینما سال ها در صحنه تئاتر بازیگری آموخت و در سال ۱۳۳۶ در اداره تازه تاسیس هنرهای دراماتیک استخدام شد
نقش کمال الملک را به خوبی بازی کرد؛ انگار خود استاد بود.
جمشید مشایخی
عرب زاده شاگرد استاد نقاش هم به او گفت که نقش استادش را خوب بازی کرده؛ فقط قد جمشید مشایخی، کمی کوتاه تر از کمال الملک بود. جمشید مشایخی نقش های ماندگاری در سینمای ایران ایفا کرد؛ از نقشش در «قیصر» گرفته تا «یک بوس کوچولو». همین طور او با بهترین کارگردانان ایرانی همکاری کرد.
به قول حاتمی، او بهترین کسی است که دیالوگ های شاعرانه اش را می گوید. دیالوگ هایش در «سوته دلان» را به یاد بیاورید یا در «هزاردستان» و حتی «کمال الملک» را.
مشایخی در اکثر فیلم های علی حاتمی حضور داشت و حاتمی، بهترین نقش هایش را برای او می نوشت. این دو در پنج فیلم با همدیگر همکاری کردند. در «دلشدگان» هم قرار بود جمشید مشایخی حضور داشته باشد ولی قراردادش با سریال «پیک سحر» مانع از آن شد. در «مادر» هم به همین شکل. در تختی - آخرین فیلم حاتمی که نیمه کاره ماند - هم نقش داشت اما مشایخی دلیل این عدم همکاری را شیطنت عده ای می داند که نمی خواستند او و حاتمی همکاری کنند.
فیلم هایش با حاتمی را بیشتر از بقیه کارهایش دوست دارد. می گوید حاتمی، سعدی سینماست؛ در سینما شعر می گوید. و مشایخی، شعر را بیش از سینما دوست دارد و علاقه اش به حافظ و مولانا بسیار است.پس از فیلم های حاتمی، «روز واقعه» را دوست دارد و طلسم را.
سینما را با «خشت و آیینه» آغاز کرد و تا پیش از آن، یک تئاتری دوآتشه بود؛ آنقدر شیفته که کار اداری را هم به خاطر تئاتر رها کرد. مشایخی روح ناآرامی داشت. در خدمت سربازی تاب نیاورد و از دانشگاه هم انصراف داد اما تئاتر، مکانی بود برای روح ناآرام جمشید مشایخی که حالا از مفاخر سینما و تئاتر ماست. او وارد اداره تولید تئاتر شد؛ به همراه خیلی های دیگر؛ به همراه انتظامی و نصیریان و والی.
خشت و آیینه او را به سینما برد اما باعث نشد که تئاتر را رها کند و تا سال های سال بعد، او همچنان به تئاتر وفادار ماند. با این که نقشش در خشت و آیینه کم بود، اما همواره از مشکل بودن نقشش یاد می کند و با احترام از کارگردان آن نام می برد. فیلم، آغاز جریان روشنفکری در سینما بود و مشایخی، بازیگری نام گرفت که در این جریان فیلمسازی، بازیگری می کند.
بعد از انقلاب، او مدتی مدیر اداره تئاتر شد تا اینکه بیماری باعث شد از نمایشی در حال تمرین بیرون برود و بعد از آن، نمایش دیگری کار نکرد تا ۷سال پیش. با اینکه حکم استخدامی او در اداره تئاتر ،کارگردانی است اما او تنها یک نمایش را کارگردانی و تمام وقتش را صرف بازیگری کرد.
مشایخی سه فرزند دارد؛ نادر، نغمه و سام. شاید شناخته شده ترین آنها نادر مشایخی باشد. نادر، حالا رهبر ارکستر تهران است و سال ها در اتریش موسیقی خواند و ارکسترهای مختلفی را رهبری کرد. شاید وجه تشابه بهترین بازیگران سینمای ایران همین باشد؛ فرزندان مشایخی و انتظامی، هر دو از بهترین آهنگسازان ایران هستند.
مشایخی، از بازیگران نسل بعد از خود، شکیبایی و پرستویی را دوست دارد. در مورد جوان ترها هم می گوید که کار آنها بی نظیر است؛ به همین اکتفا می کند و چیز دیگری نمی گوید.
مشایخی به نقل از خودش، هیچ برنامه ای برای آینده کاری اش در بازیگری ندارد. دیگر نقش های خوبی به او پیشنهاد نمی شود. مشایخی می خواهد انتظارها را برآورده کند اما فضای آن ایجاد نمی شود؛ «باید دنبال کار دیگری بگردم؛ کاری که اصلا هنری نباشد. عرصه هنر دیگر به من احتیاج ندارد. دوست دارم گوشه ای بنشینم و کتاب بخوانم. می خواهم بنان و شجریان گوش کنم».
از جمشید مشایخی در فرانسه تقدیر کردند؛ در شب حافظ که در پاریس برگزار می شد.
در این مراسم از هانری دوفوشه کور- حافظ شناس برجسته - تقدیر شد و مشایخی هم نماینده ایران بود. به هر حال، او در تمام گفته های اخیرش از عدم علاقه به بازیگری می گوید. مشایخی حالا دغدغه های دیگری دارد؛ موسیقی، شعر، کتاب و نقاشی .
آخرین کار جمشید مشایخی «یک بوس کوچولو» بود؛ فیلمی که خیلی دوستش دارد؛ «مثل اینکه خودم بودم و دارم می میرم. من این فیلم را بهترین کار دوران بازیگری ام می دانم».
جمشید مشایخی در شب حافظ تفألی زد؛ زیبا بود و پرمصداق؛ «گفتم غم تو دارم، گفتا غمت سرآید». چه کسی می داند؟ شاید استاد، تمایلی برای نقش آفرینی ندارد.
● فیلم شناسی:
▪ شکوه بازگشت (۱۳۷۱)
▪ راز چشمه سرخ (۱۳۷۱)
▪ ماه عسل (۱۳۷۱)
▪ آلما (۱۳۷۱)
▪ کوسه ها (۱۳۷۳)
▪ حالا چه شود؟ (۱۳۷۳)
▪ مجازات (۱۳۷۳)
▪ راه افتخار (۱۳۷۳)
▪ روز واقعه (۱۳۷۳)
▪ بی قرار (۱۳۷۴)
▪ اشک و لبخند (۱۳۷۴)
▪ اعاده امنیت (۱۳۷۴)
▪ سلام به انتظار (۱۳۷۴)
▪ حریف دل (۱۳۷۵)
▪ حرفه ای (۱۳۷۵)
▪ تنها (۱۳۷۶)
▪ بادام های تلخ (۱۳۷۷)
▪ کمیته مجازات (۱۳۷۷)
▪ طهران روزگار نو (۱۳۷۸)
▪ کاغذ بی خط (۱۳۸۰)
▪ خانه ای روی آب (۱۳۸۰)
▪ شمعی در باد (۱۳۸۲)
▪ آوار (۱۳۶۴)
▪ پدر بزرگ (۱۳۶۴)
▪ گمشده (۱۳۶۴)
▪ ستاره دنباله دار (۱۳۶۴)
▪ گرد باد (۱۳۶۴)
▪ حریم مهرورزی (۱۳۶۵)
▪ تصویر آخر (۱۳۶۵)
▪ سراب (۱۳۶۵)
▪ ملاقات (۱۳۶۵)
▪ طلسم (۱۳۶۵)
▪ تحفه ها (۱۳۶۶)
▪ سیمرغ (۱۳۶۶)
▪ مکافات (۱۳۶۶)
▪ سایه های غم (۱۳۶۶)
▪ سرب (۱۳۶۶)
▪ شاخه های بید (۱۳۶۷)
▪ دخترک کنار مرداب (۱۳۶۸)
▪ رانده شده (۱۳۶۸)
▪ چون ابر در بهاران (۱۳۶۹)
▪ ملک خاتون (۱۳۶۹)
▪ گالان (۱۳۶۹)
▪ دندون طلا (۱۳۷۰)
▪ خانواده کوچک ما (۱۳۷۰)
▪ دلاوران کوچه دلگشا (۱۳۷۱)
▪ یه بوس کوچولو(۱۳۸۴)
▪ خشت و آینه (۱۳۴۴)
▪ قیصر (۱۳۴۸)
▪ گاو (۱۳۴۸)
▪ آسمون بی ستاره (۱۳۵۰)
▪ پل (۱۳۵۰)
▪ سه تا جاهل (۱۳۵۰)
▪ شکار انسان (۱۳۵۰)
▪ فریاد (۱۳۵۰)
▪ مردان خشن (۱۳۵۰)
▪ آب نبات چوبی (۱۳۵۱)
▪ چشمه (۱۳۵۱)
▪ نفرین (۱۳۵۲)
▪ شازده احتجاب (۱۳۵۳)
▪ ذبیح (۱۳۵۴)
▪ ماه عسل (۱۳۵۵)
▪ سوته دلان (۱۳۵۶)
▪ ماهی ها در خاک می میرند (۱۳۵۶)
▪ گفت هر سه نفرشان (۱۳۵۹)
▪ دادا (۱۳۶۱)
▪ تفنگدار (۱۳۶۱)
▪ کمال الملک (۱۳۶۲)
▪ خانه عنکبوت (۱۳۶۲)
▪ پیراک (۱۳۶۳)
▪ گل های داودی (۱۳۶۳)
همشهری آنلاین
ویرایش و تلخیص:برگزیده ها
عرب زاده شاگرد استاد نقاش هم به او گفت که نقش استادش را خوب بازی کرده؛ فقط قد جمشید مشایخی، کمی کوتاه تر از کمال الملک بود. جمشید مشایخی نقش های ماندگاری در سینمای ایران ایفا کرد؛ از نقشش در «قیصر» گرفته تا «یک بوس کوچولو». همین طور او با بهترین کارگردانان ایرانی همکاری کرد.
به قول حاتمی، او بهترین کسی است که دیالوگ های شاعرانه اش را می گوید. دیالوگ هایش در «سوته دلان» را به یاد بیاورید یا در «هزاردستان» و حتی «کمال الملک» را.
مشایخی در اکثر فیلم های علی حاتمی حضور داشت و حاتمی، بهترین نقش هایش را برای او می نوشت. این دو در پنج فیلم با همدیگر همکاری کردند. در «دلشدگان» هم قرار بود جمشید مشایخی حضور داشته باشد ولی قراردادش با سریال «پیک سحر» مانع از آن شد. در «مادر» هم به همین شکل. در تختی - آخرین فیلم حاتمی که نیمه کاره ماند - هم نقش داشت اما مشایخی دلیل این عدم همکاری را شیطنت عده ای می داند که نمی خواستند او و حاتمی همکاری کنند.
فیلم هایش با حاتمی را بیشتر از بقیه کارهایش دوست دارد. می گوید حاتمی، سعدی سینماست؛ در سینما شعر می گوید. و مشایخی، شعر را بیش از سینما دوست دارد و علاقه اش به حافظ و مولانا بسیار است.پس از فیلم های حاتمی، «روز واقعه» را دوست دارد و طلسم را.
سینما را با «خشت و آیینه» آغاز کرد و تا پیش از آن، یک تئاتری دوآتشه بود؛ آنقدر شیفته که کار اداری را هم به خاطر تئاتر رها کرد. مشایخی روح ناآرامی داشت. در خدمت سربازی تاب نیاورد و از دانشگاه هم انصراف داد اما تئاتر، مکانی بود برای روح ناآرام جمشید مشایخی که حالا از مفاخر سینما و تئاتر ماست. او وارد اداره تولید تئاتر شد؛ به همراه خیلی های دیگر؛ به همراه انتظامی و نصیریان و والی.
خشت و آیینه او را به سینما برد اما باعث نشد که تئاتر را رها کند و تا سال های سال بعد، او همچنان به تئاتر وفادار ماند. با این که نقشش در خشت و آیینه کم بود، اما همواره از مشکل بودن نقشش یاد می کند و با احترام از کارگردان آن نام می برد. فیلم، آغاز جریان روشنفکری در سینما بود و مشایخی، بازیگری نام گرفت که در این جریان فیلمسازی، بازیگری می کند.
بعد از انقلاب، او مدتی مدیر اداره تئاتر شد تا اینکه بیماری باعث شد از نمایشی در حال تمرین بیرون برود و بعد از آن، نمایش دیگری کار نکرد تا ۷سال پیش. با اینکه حکم استخدامی او در اداره تئاتر ،کارگردانی است اما او تنها یک نمایش را کارگردانی و تمام وقتش را صرف بازیگری کرد.
مشایخی سه فرزند دارد؛ نادر، نغمه و سام. شاید شناخته شده ترین آنها نادر مشایخی باشد. نادر، حالا رهبر ارکستر تهران است و سال ها در اتریش موسیقی خواند و ارکسترهای مختلفی را رهبری کرد. شاید وجه تشابه بهترین بازیگران سینمای ایران همین باشد؛ فرزندان مشایخی و انتظامی، هر دو از بهترین آهنگسازان ایران هستند.
مشایخی، از بازیگران نسل بعد از خود، شکیبایی و پرستویی را دوست دارد. در مورد جوان ترها هم می گوید که کار آنها بی نظیر است؛ به همین اکتفا می کند و چیز دیگری نمی گوید.
مشایخی به نقل از خودش، هیچ برنامه ای برای آینده کاری اش در بازیگری ندارد. دیگر نقش های خوبی به او پیشنهاد نمی شود. مشایخی می خواهد انتظارها را برآورده کند اما فضای آن ایجاد نمی شود؛ «باید دنبال کار دیگری بگردم؛ کاری که اصلا هنری نباشد. عرصه هنر دیگر به من احتیاج ندارد. دوست دارم گوشه ای بنشینم و کتاب بخوانم. می خواهم بنان و شجریان گوش کنم».
از جمشید مشایخی در فرانسه تقدیر کردند؛ در شب حافظ که در پاریس برگزار می شد.
در این مراسم از هانری دوفوشه کور- حافظ شناس برجسته - تقدیر شد و مشایخی هم نماینده ایران بود. به هر حال، او در تمام گفته های اخیرش از عدم علاقه به بازیگری می گوید. مشایخی حالا دغدغه های دیگری دارد؛ موسیقی، شعر، کتاب و نقاشی .
آخرین کار جمشید مشایخی «یک بوس کوچولو» بود؛ فیلمی که خیلی دوستش دارد؛ «مثل اینکه خودم بودم و دارم می میرم. من این فیلم را بهترین کار دوران بازیگری ام می دانم».
جمشید مشایخی در شب حافظ تفألی زد؛ زیبا بود و پرمصداق؛ «گفتم غم تو دارم، گفتا غمت سرآید». چه کسی می داند؟ شاید استاد، تمایلی برای نقش آفرینی ندارد.
● فیلم شناسی:
▪ شکوه بازگشت (۱۳۷۱)
▪ راز چشمه سرخ (۱۳۷۱)
▪ ماه عسل (۱۳۷۱)
▪ آلما (۱۳۷۱)
▪ کوسه ها (۱۳۷۳)
▪ حالا چه شود؟ (۱۳۷۳)
▪ مجازات (۱۳۷۳)
▪ راه افتخار (۱۳۷۳)
▪ روز واقعه (۱۳۷۳)
▪ بی قرار (۱۳۷۴)
▪ اشک و لبخند (۱۳۷۴)
▪ اعاده امنیت (۱۳۷۴)
▪ سلام به انتظار (۱۳۷۴)
▪ حریف دل (۱۳۷۵)
▪ حرفه ای (۱۳۷۵)
▪ تنها (۱۳۷۶)
▪ بادام های تلخ (۱۳۷۷)
▪ کمیته مجازات (۱۳۷۷)
▪ طهران روزگار نو (۱۳۷۸)
▪ کاغذ بی خط (۱۳۸۰)
▪ خانه ای روی آب (۱۳۸۰)
▪ شمعی در باد (۱۳۸۲)
▪ آوار (۱۳۶۴)
▪ پدر بزرگ (۱۳۶۴)
▪ گمشده (۱۳۶۴)
▪ ستاره دنباله دار (۱۳۶۴)
▪ گرد باد (۱۳۶۴)
▪ حریم مهرورزی (۱۳۶۵)
▪ تصویر آخر (۱۳۶۵)
▪ سراب (۱۳۶۵)
▪ ملاقات (۱۳۶۵)
▪ طلسم (۱۳۶۵)
▪ تحفه ها (۱۳۶۶)
▪ سیمرغ (۱۳۶۶)
▪ مکافات (۱۳۶۶)
▪ سایه های غم (۱۳۶۶)
▪ سرب (۱۳۶۶)
▪ شاخه های بید (۱۳۶۷)
▪ دخترک کنار مرداب (۱۳۶۸)
▪ رانده شده (۱۳۶۸)
▪ چون ابر در بهاران (۱۳۶۹)
▪ ملک خاتون (۱۳۶۹)
▪ گالان (۱۳۶۹)
▪ دندون طلا (۱۳۷۰)
▪ خانواده کوچک ما (۱۳۷۰)
▪ دلاوران کوچه دلگشا (۱۳۷۱)
▪ یه بوس کوچولو(۱۳۸۴)
▪ خشت و آینه (۱۳۴۴)
▪ قیصر (۱۳۴۸)
▪ گاو (۱۳۴۸)
▪ آسمون بی ستاره (۱۳۵۰)
▪ پل (۱۳۵۰)
▪ سه تا جاهل (۱۳۵۰)
▪ شکار انسان (۱۳۵۰)
▪ فریاد (۱۳۵۰)
▪ مردان خشن (۱۳۵۰)
▪ آب نبات چوبی (۱۳۵۱)
▪ چشمه (۱۳۵۱)
▪ نفرین (۱۳۵۲)
▪ شازده احتجاب (۱۳۵۳)
▪ ذبیح (۱۳۵۴)
▪ ماه عسل (۱۳۵۵)
▪ سوته دلان (۱۳۵۶)
▪ ماهی ها در خاک می میرند (۱۳۵۶)
▪ گفت هر سه نفرشان (۱۳۵۹)
▪ دادا (۱۳۶۱)
▪ تفنگدار (۱۳۶۱)
▪ کمال الملک (۱۳۶۲)
▪ خانه عنکبوت (۱۳۶۲)
▪ پیراک (۱۳۶۳)
▪ گل های داودی (۱۳۶۳)
همشهری آنلاین
ویرایش و تلخیص:برگزیده ها
جمشید مشایخی درگذشت , جمشیدمشایخی