چهره های ایرانی در رسانه های آنور آب! - بیوگرافی بازیگران ، بیوگرافی هنرپیشه ها - بازیگران زیبای ایرانی ان ور اب

هفته نامه حاشیه: به قول معروف «تا بوده همین بوده، تا هست چنین باشد!» اینکه همیشه هستند افراد، چهره ها یا گروه هایی که مایه «امید» مردم اند و مروج «امیدواری». در زمستان سرد و روزگار سیاه هم ورد زبانشان سر آمدن زمستان است و به امید دمیدن صبح.

معمولا هم کاری به جو غالب و موج های سرگردان و احساسی توده مردم ندارند و کار خودشان را می کنند؛ نواختن سرنای امید. در مقابل این طیف اما هستند کسانی که معمولا سرنا را از سر گشادش می زنند. گاهاز سر ناشیگری و گاه از سر آگاهی و بر اساس سیاست و مشی خاصشان. حکایت بعضی هم البته شخصیت «گِلام» است در کارتون سفرهای گالیور با آن «من می دونم»های معروفشان! همیشه ناامید، همیشه ناراضی و مشکوک! این طرف و آن طرف مرز هم ندارد.

آسمان همه جا یک رنگ است. در این گزارش کوتاه می خواهیم نگاهی داشته باشیم به آن سوی مرزها. به مشی و عملکرد نمونه های گل درشتی از آنهایی که به هزار و یک دلیل، در سال های اخیر جلای وطن کرده اند. وجه مشترکشان همین جلای وطن است و گاه، خراب کردن پل های پشت سرشان. وجه تمایزشان ... که بهانه این گزارش است ... هم نوع مواجهه شان با موج امیدواری مردم، پیش و پس از انتخابات 29 است. آنهایی که مروج ناامیدی اند و همه را سر و ته یک کرباس می شمارند و آنها که طبعا «همه را سر و ته یک کرباس» نمی شمارند!

نیک آهنگ کوثر

در سال های اخیر به ویژه پس از وقایع سال 88 شاهد مهاجرت اقشار مختلفی به خارج از کشور بودیم. از جمله روزنامه نگاران و فعالین سیاسی که با دلایل مختلف، ترک وطن کردند. نیکآهنگ کوثر یکی از همین هاست. کاریکاتوریستی که در فضای پس از انتخابات دوم خرداد سال 76 و رونق کسب و کار مطبوعات، به فضای رسانه ای پا گذاشت و به مدد اقبال کم نظیر مردم به روزنامه ها و مجلات آن ایام، کارهایش دیده شد و نامش بر زبان ها افتاد.

بازیگران زیبای ایرانی ان ور اب

خاتمی با رأی 20 میلیونی مردم رئیس جمهور شده بود و شعارهای اصلاح طلبانه او، موجی از امید را در میان هوادارانش – که طیف عظیمی از رأی دهندگان را شامل می شدند – به وجود آمده بود. نیکآ]نگ و دیگر روزنامه نگاران اصلاح طلب در آن ایام با نقد رفتار و مشی دو گروه، کارهایشان گرفت و به شهرت رسیدند. یکی تندروهای مخالف دولت خاتمی و دیگری هم طیفی از اپوزیسیون خارج نشین که همیشه، همه چهره ها و گروه های سیاسی داخل نظام را «سر و ته یک کرباس» می دانند! همه آنهایی که به هر نحوی به مقابله با «امید» طیف قابل توجهی از مردم به روزهای خوب برخاسته بودند.

حالا و سال ها پس از خروج از کشور، حکایت نیک آهنگ کوثر هم شده است. حکایت همان هایی که روزگاری به تیر طنز و کاریکاتور، می نواختشان. کاریکاتوریست سال های نه چندان دور مطبوعات ایران، پس از ترک وطن، کارهای خود را در سایت های «روز آنلاین» و «خودنویس» منتشر می کند. سایت هایی که خط مشی شان علیه نظام است. به ویژه سایت خودنویس که سردبیری آن با خود اوست و مشی تند و افراطی اش دوستان خارج نشین او را هم به تعجب واداشته است.

نیک آهنگ کوثر پیش از انتخابات، بر طبل تحریم می کوبید و وقتی هم انتخابات با مشارکت بخش قابل توجهی از مردم به پیروزی حسن روحانی انجامید، تا امروز در توهین و تحقیر شرکت کنندگان در انتخابات و توهین های عجیب و غریب به رئیس جمهور و دیگر چهره های سیاسی مورد وثوق مردم، لحظه ای درنگ نکرده است.

نیک آهنگ حالا خودش به تمثال توهم و ایستادن در برابر اراده و امید مردم کشورش تبدیل شده است و حمایتش از «تحریم ها علیه ایران» و بد و بیراه های مکررش به حسن روحانی و مسئولان کشور در قالب کاریکاتورها و نوشته هایی سخیف، واکنش های زیادی را علیه او برانگیخته است.

دوستان سابقش در داخل و خارج از کشور هم برای او می نویسند و از روحیات تازه و رویه عجیبش، ابراز تاسف می کنند. علی میرفتاح، سردبیر او در هفته نامه «مهر»، پس از انتشار برخی کاریکاتورهای موهن از سوی او در صفحه فیس بوکش خطاب به «رفیق سابق»، نوشت: «فقط قرار نیست به کیهان و بیست و سی تذکر دهیم که انصاف داشته باشند، بلکه من و تو هم نوشته ها و نقاشی ها و کارهایمان بی مایه انصاف، فتیر که چه عرض کنم زهر هلاهل است ... این را دوستانه می گویم. تو دچار توهم شده ای. هیچ چیز را آنطور که هست، درست و صاف و ساده نمی بینی بلکه کج و دفورمه و غلط و آلوده به حب و بغض و غرض می بینی... کاش ایران بودی و می دیدی که این مردم چقدر حالشان خوب شده و چقدر به زندگی و آینده امیدوار شده اند... من می فهمم که زندگی در غربت سخت است و فکر کردن در غربت سخت تر. اماتوصیه دوستانه و برادرانه می کنم که با اصرار و ابرام بی حاصل، اسمت را در فهرست موانع تدبیر و امید این ملت ثبت نکنی ... مراقب باش که در برابر خوشی و امیدو شادی، مروج تلخی و دروغ و فحش رکیک و کلمات زشت نباشی.»


سید ابراهیم نبوی، مسعود بهنود و ...

سید ابراهیم نبوی، طنز نویس مشهور روزنامه های دوم خردادی هم از جمله چهره هایی است که سال هاست جلای وطن کرده و نوع نوشته های منتشر شده از او، راه بازگشت را برایش سخت. نبوی که از جمله امیدواران به وضعیت کنونی کشور است، آرزوی بازگشت به کشور دارد.

آرزویی که البته از گفتنش ابایی هم ندارد. همین است که پای یکی از استتوس های صفحه فیس بوک محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در روزهایی که در نیویورک به سر می برد، کامنتی می گذارد و خواستار رسیدگی به وضعیت کسانی – مثل خودش – می شود که دوست دارند به کشور بازگردند و تجربیات خود از سال های خارج نشینی را در اختیار مردم قرار دهند.

نبوی هم نوشته هایش را در سایت «روز آنلاین» منتشر می کندو علی رغم همه مواضع نامتعارفش در طول سال های گذشته، از جمله حامیان حضور در انتخابات بوده و در جریان یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هم ابتدا حامی هاشمی رفسنجانی بود و پس از رد صلاحیت او، به تبلیغ برای حسن روحانی پرداخت. برخلاف شخصیت های پرخاشگر و متوهمی همچون نیک آهنگ کوثر، معمولا در جبهه اشاعه دهندگان «امید» و از حامیان رویکردهای اصلاحات طلبانه – در برابر اپوزیسیون معتقد به براندازی – قرار داشته است.

ابراهیم نبوی را در کنار چهره هایی مثل مسعود بهنود که با خروج از کشور در شبکه های تلویزیونی بی بی سی فارسی مشغول به کار شده است می توان – علی رغم همه دیدگاه ها و عملکردهای نامتعارفشان – در گروه مروجان «امیدواری» قرار داد. بهنود در ایام انتخابات ریاست جمهوری و در بحثی داغ با موضوع شرکت یا عدم شرکت در انتخابات که از تلویزیون بی بی سی پخش می د، گفت: «اگر روزی انتخاب بین آقایان جنتی و خزعلی هم باشد، به امید ایجاد شرایطی بهتر، باز هم در انتخابات شرکت می کنم.»

,