مروری بر زندگی و آثار فرانک سیناترا - اخبار ستاره ها ، اخبار چهره ها ، سلبریتی ها - بیو گرافی فرانک سیناترا
بیو گرافی فرانک سیناترا
ایسکانیوز: فرانک سیناترا بازیگر و خواننده ای است که شاید بتوان گفت در عمر طولانی خود توانست کارهای بی نظیر و به یاد ماندنی از خود به جای بگذارد. فرانسیس آلبرت سیناترا که وی را با نام هایی نظیر" چشم...
ایسکانیوز: فرانک سیناترا بازیگر و خواننده ای است که شاید بتوان گفت در عمر طولانی خود توانست کارهای بی نظیر و به یاد ماندنی از خود به جای بگذارد.
فرانسیس آلبرت سیناترا که وی را با نام هایی نظیر" چشم آبی" و "صدا" می شناسند، 12 دسامبر 1915 در آمریکا از پدر و مادری ایتالیایی الاصل متولد شد. وی تنها فرزند آنتونی مارتین سیناترای بوکسور و ناتالی دالی گاراونتا بود.
سیناترای جوان در سن کودکی و همزمان با آغاز دوران ابتدایی در حوزه موسیقی مدرسه خود موفق به حضور شده و پس از آن دوران طلایی آواز را طی کرد. بر اساس مستندات ارایه شده با ورود وی به کلاس ها و گروه آواز، مدرسه سیناترا جزو بهترین و اولین گروه ها قرار گرفته و رشد کرد.
در سن 20 سالگی مادر خود را به گونه ای متقاعد کرد تا به وی اجازه دهد در گروه Three Flashes حضور پیدا کند و بخواند. با ورود سیناترا به این گروه آلبوم حدود 40 هزار عدد به فروش رفت و فرانک پس از آن در سبک های جاز، سوینگ-Swing- و پاپ به فعالیت پرداخت و با کمپانی های بزرگ موسیقی و ضبط صدا همانند کلمبیا، کپیتال و رپ رایز همکار شد.
باید به این نکته اشاره کرد که در سال اول حضورش در کمپانی کلمبیا که در سال 1935 آغاز شد، وی هفته ای 15 دلار دستمزد داشت که برای آن سال ها دستمزد بسیار خوبی بود.
در مارس 1939 وی اولین آلبوم خود با نام «عشق ما» را منتشر کرد که برای سال اول قرار داد حدود 75 دلار برای وی به ارمغان آورد. در این سال وی با نانسی بارباتو ازدواج کرد.
در سال 1940، وی در اولین فیلم خود با نام «شب هایی لاس وگاس» حضور پیدا کرد و در سال 1941 برترین مرد خواننده در سراسر آمریکا بود. این رکورد در مجلات دان بیت و بیل بورد آمده و ثبت شده است.
در سال 1946 محبوبیت فرانک آنقدر زبان زد شده بود که همزمان با انتشار اولین آلبوم وی را به رادیو دعوت کرده و قرار شد هر هفته صدای وی با حضور خودش در رادیو پخش شود.
در سال 1949 دومین نقش خود را همراه جین کلی در فیلم «مرا از توپ بازی خارج کن» ایفا کرد که باز هم محبوبیت برایش به همراه داشت.
طی جنگ جهانی دوم، وی را به عنوان «راهبر شبکه نیروهای آمریکا» در ارتش به کار گرفتند؛ اما پس از دو سال غیبت که برایش تقریبا گران تمام شد، به روی صحنه بازگشت و در سال 1950 کنسرتی را اجرا کرد.
سال 1952 را سال افول و فروکش کردن قدرت موسیقیایی این خواننده دانسته اند.
اما با این حال آنقدر قدرت خوانندگی و جذب مخاطب در وجودش بود که با اجرای چند کنسرت این شکست کاری را جبران کرد.
در سال 1955 وی در کنار مارلون براندو در فیلم «پسران و عروسک ها» به ایفای نقش پرداخت، که با موفقیت زیادی همراه بود. در همین سال بود که وی توانست با فیلم «مردی با دستان طلایی» در اسکار بیست و نه، نامزد بهترین بازیگر مرد شود.
سیناترای 42 ساله در سال 1957 قرارداد سه میلیون دلاری با شبکه ABC آمریکا برای حضور در شوی خودش امضا کرد. در این برنامه سوپر استارهای بازیگری و خوانندگی هم حضور داشتند و در نتیجه علاقه مندان زیادی را به خود جلب کرد. این برنامه تا اوایل سال 1960 ادامه داشت.
سیناترا در سیاست و دوستی با سیاستمداران نیز دستی داشت.
در سال 1960 به جان اف.کندی در انتخابات ریاست جمهوری بسیار کمک کرد.
در اواخر دهه 1960 همراه با دین مارتین و سامی دیویس جونیور به حزب جمهوری خواه پیوست و یکی از حمایت کنندگان و طرفداران ریچارد نیکسون شد.
یکی از بهترین و غرور آمیز ترین آلبوم هایی که توسط سیناترا در اواسط دهه 1960 منتشر شد، آلبوم "ارکستر سیناترا" بود که توسط 73 عضو ارکستر ملی آمریکا نواخته و در یک نوار 35 میلی متری ضبط شد.
در سال 1962 در تریلر «کاندیدای منچوری» به ایفای نقش پرداخت که جایزه انیستیتو ملی آمریکا را نیز از آن خود کرد. منتقدان بازی در این فیلم را بهترین بازی وی در تمام فیلم هایش می دانند.
آلبوم« سپتامبر سال های زندگی من» در سال 1965 جایزه "گرمی" را از آن خود کرد و محبوبیت از دست رفته فرانک میان سال را پس از دهه 1950برایش باز پس گرفت.
در ژوئن سال 1971 سیناترا پس از اجرای کنسرت خود در سن 55 سالگی اعلام بازنشستگی و کناره گیری از دنیای موسیقی کرده و گفت: دوران خوانندگی من به سرآمده است.
دومین موفقیت کاری سیناترا در سال 1980 با انتشار آلبوم «گذشته حال و آینده» بود. در این آلبوم وی گذشته راک، موقعیت موسیقی راک و وجه معاصر این سبک موسیقی را به طریق آهنگ و موسیقی به میان آورد. این آلبوم نامزد شش جایزه "گرمی" شد و توانست جایزه بهترین نت را از آن خود کند و در رتبه 17 مجله بیل بورد قرار بگیرد.
با وجود اینکه وی در سن 55 سالگی اعلام بازنشستگی کرده بود، اما طرفدارانش وی را راحت نگذاشتند و سیناترای کهن سال مجبور شد تا آخرین سال های عمر خود کنسرت برگزار کند. کنسرت آخر وی همزمان با تولد 80 سالگی اش بود و باعث شد تا در سال 1994 ،گرمی، جایزه یک عمر تلاش هنری و فرهنگی خود را به وی اهدا کند.
جوایزی که فرانک سیناترا طی دوران حضورش در سینما دریافت کرد شامل جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار 1953 برای فلیم «اینجا تا ابد« و جایزه جین هرشات 1970 بود. وی دوبار برای اسکار 35 و 47 به عنوان میزبان در این مراسم حضور داشت.
آخرین جمله ای که وی به هنگام مرگ در سن 82 سالگی بیان کرد این بود: :"من باختم!"
طبق مستندات ارایه شده از سوی دفاتر دولتی آمریکا، فرانک سیناترا با گروه های مافیایی تبادل اطلاعات و همکاری داشته و جزو شاهدان کمیته مک کارتی مربوط به سناتور مک مارتی نیز بوده است./125
خبرنگار: 295
,